4de verslag: Costa Rica , 3 tot 16 februari 2023

Hallo allemaal,

Inmiddels heb ik ook Costa Rica bezocht. Het is een prachtig land met een mooie natuur en een betere economische ontwikkeling dan de andere 3 Centraal Amerikaanse landen die ik reeds bezocht heb. Ik heb er weer van genoten en ben lekker actief geweest. Morgen ga ik naar mijn laatste bestemming in Centraal Amerika, nl. Panama. Weer een nieuw avontuur, al ervaar ik elke dag als een nieuw avontuur. Hieronder kun je mijn belevenissen lezen in Costa Rica.

Vrijdag 03 FEBRUARI : VAN MOYOGALPA (NICARAGUA) NAAR SAN JOSE (COSTA RICA)

Om 0.5.00 uur gaat het alarm af. Ik zat net in een diepe droom. Snel kleed ik me aan. Zie ook dat het Beautiful apartment in San José nog steeds niet heeft terug geappt of gemaild. Ik ga me hierover wel zorgen maken.

Ik loop in 15 min naar de ferry die precies om 0.6.00 uur vertrekt en om 0.7.10 uur in SAN JORGE aankomt. Daar ga ik op zoek naar een taxi. De meeste taxi chauffeurs vragen 100 cordobas. Maar men had me gezegd dat ik niet meer dan 50 cordobas moest betalen. Toen ik voorstelde om me bij de rotonde In RIVAS af te zetten (dus eerder), gingen ze akkoord en hoefde ik maar 30 cordobas te betalen. Dat was een meevallertje. Het was vandaar uit ca. 10-15 min. lopen naar de supermarkt PALI waar de TIKA BUS NAAR SAN JOSÉ zou stoppen. Ik was mooi op tijd n.l. 45 min voor de officiële vertrektijd van 08.20 uur. (wat ook verplicht was).Ik spreek daar nog met een Nederlands meisje die een paar maanden in Nicaragua online haar werk had gedaan . Zij gaf me nog de tip dat je bij aankomst in de busterminal van San Jose gebruik kon maken van wifi, zodat ik toch een UBER TAXI kon bellen en de eigenaren van het appartement voor de toegangscode. Om 8.30 uur arriveert de TIKA BUS. Ik zit op stoel 4 , rechts vooraan. Er zit een nette Nicaraguaanse jonge man naast me . Deze TIKA BUS heeft wel wifi aan boord, zodat ik mijn binnen gekomen berichtjes kan lezen. Ook zit hier de code van het appartement bij (om 0.7.00 uur vanochtend verzonden). Daar ben ik wel blij mee. Ook sturen ze mij het bericht dat ik morgen aan de schoonmaakster mijn huur moet betalen.

In de bus moet ik een immigratie formulier invullen. Het is maar 35 km naar de grens van Costa Rica (de totale afstand naar San José is ca. 300 km). De grensovergangen kosten bij elkaar zo'n 2,5 uur. Iedereen moet 4 dollar betalen en zowel bij de Nicaraguaanse als de Costo Ricaanse grens (Penas de Blancas) moeten we onze bagage door de scan halen. Het ging allemaal heel traag. En bij één passagier waren de papieren niet in orde daarom moesten we nog langer wachten. Ik koop bi de grens nog een simkaart van Costa Rica met de overgebleven 48 cordobas en 3 dollars bijbetaling

Om 13.30 uur zijn we dan in COSTA RICA. De wegen in Costa Rica zijn vrij goed, maar soms wel smal. Het ziet er wel schoner en verzorgder uit dan in Nicaragua. De lucht is blauw, maar ook hier staat een straffe wind. De chauffeur rijdt pittig door, soms harder dan de toegestane snelheid. Om 14.30 uur wordt er gestopt om een half uur te lunchen. Daarna is het nog 150 km naar San Jose. Maar om 16.30 uur staan we in de file, door wegwerkzaamheden. Het is nog maar 50 km , maar het schiet maar niet op. Het is me gelukt om mijn nieuwe Costa Ricaanse telefoonnummer in te brengen in de UBER APP. Rond 18.45 uur komen we aan bij de TICABUS TERMINAL IN SAN JOSÉ. Iedereen gaat eruit evenals de bagage. De mensen die naar Panama doorreizen doen dat met een andere bus. De buurman is erg gecharmeerd van Maps.Me en download hem ook op zijn mobiel.

Buiten bel ik een UBER TAXI. Al snel wordt er gereageerd, maar er komt geen Uber taxi. Het is hier in San Jose best frisjes op dit tijdstip. Ondertussen proberen andere chauffeurs mij te beïnvloeden door hun taxi te nemen en te zeggen dat UBER in SAN JOSÉ ILLEGAAL IS. Maar ik probeer het nog een keer en ook nu wordt er snel gereageerd, en deze taxi komt wél. Hij laat mij m'n eigen koffer in de achterbak plaatsen en dat keuren de toekijkende andere chauffeurs af. Maar verder was de jonge chauffeur aardig en sprak goed Engels. De rit koste me 3680 colones - €6,13 = $6,57. Ik was blij dat ik toch mijn mobiele telefoon kon gebruiken en mijn Uber app !! Rond 20.00 uur zet hij me af bij BEAUTIFUL APARTMENT SAN JOSE DOWNTOWN . Het ligt aan een drukke wandelboulevard. Met de ontvangen code ging de voordeur open. Toen moest ik via trappen naar de 3de verdieping lopen, want er was geen lift. Dat viel niet mee met de zware trolley tas. Dus ben ik eerst maar naar boven gelopen zonder trolleytas. Ook de deur van mijn appartement 6 kreeg ik met een andere code open. Daarna ben ik naar beneden gelopen en heb de trolleytas opgetild en de drie trappen opgesjouwd. Het is een kil appartement met een keuken met magnetron en ijskast, bestek en keukengerei, een grote badkamer, kamer met een 2 pp bed en een kapotte bank en een TV die ik niet kan bedienen. De wifi valt in het begin telkens uit. Er komt veel lawaai van muziek naar binnen, en daarom doe ik het raam dicht. Ik eet wat en ga naar bed.

Wat een dag is het geweest.!! Ik had vooraf veel zorgen over deze dag nl.

• heb ik nog wel genoeg cordobas om te eten en voor een taxi,
• vroeg op voor de boot,
• op tijd zijn voor de Tica bus,
• migratiepapieren bij de grensovergangen,
• geen simkaart van Costa Rika waardoor ik geen Uber taxi kon bellen,
• de onbetrouwbare taxichauffeurs in San José
• te laat ontvangen van de code om het appartement binnen te komen,
• de onveilige stad San Jose.

Maar alles is bijzonder goed verlopen , daar ben ik wel blij om en het versterkt mijn vertrouwen dat ik het wel kan.

ZATERDAG 4 FEBRUARI: SAN JOSÉ

Ik heb lekker geslapen. Na mijn zelf gemaakt ontbijt ga ik eerst geld pinnen bij de BAC ATM ,15 min. van mijn appartement. Dit was weer een hele operatie want er stonden binnen in de bank een stuk of 5-6 ATM's en bij ieder stonden wel 67 mensen achter te wachten. Regelmatig riep iemand om hulp omdat de ATM blokkeerde of niet naar behoren functioneerde. Ook ik kreeg de melding dat mijn creditcard ongeldig was. Maar met behulp van een bankassistente is het me wel gelukt om colones te pinnen . Daarna loop ik naar de BUSTERMINAL 7-10 waar ik informeer naar de bus die ik morgen moet hebben van San José naar La Fortuna. Het is maar goed dat ik dat gedaan heb want er gaat maar 1x per dag om 0.8.40 uur een rechtstreekse bus naar Fortuna (en niet ook om 11.30 uur wat ik gelezen had)

Daarna loop ik naar het busstation van MEPE vanwaar ik op 13 febr. om 14.00 uur de rechtstreekse bus moet hebben van San José naar CAHUITO. Ik heb meteen een ticket gekocht.

Daarna beland ik toevallig bij de TROPICANA TERMINAL, waar een medewerker me kon vertellen dat de bus naar en van Manual Antonio vertrekt aan aankomt bij het busstation van TRACOPA. Dus weer een ander busstation)

Daarna ben ik ook nog geweest naar het busstation van TRACOPA om te informeren naar de bus op 13 febr. van MANUAL ANTONIO naar SAN JOSE, prijs 5785 colones. Hij vertrekt vanuit MANUAL ANTONIO om 0.7.30 uur en om 9.30 uur en doet er 3,5 uur over. 1 dag voor vertrek een ticket kopen in M.A. Dus het moet haalbaar zijn als ik uit Manual Antonio vertrek om 9.30 uur en aankom om 13.00 uur in San Jose, maar 0.7.30 uur geeft meer zekerheid dat ik er op tijd ben.. En dan een taxi neem van TRACOPA naar het busstation van Mepe van waar de bus om 14.00 uur vertrekt naar Cahuito.

Het is bewolkt en niet zo warm , zodat ik de hele dag met een vest aan loop. Onderweg kom ik mooie kerken en gebouwen tegen o.a het auditorio nacional, het museo de los ninos, correos telegrafos, verschillende kerken zoals ; metropolitan Cathedral of San Jose, de iglesia de la Soledad. Ook een paar mooie pleinen zoals: Parque Central de San Jose. Ook kom ik door de binnenstad met veel winkels en veel mensen. Er is ook een toeristen markt en een gewone overdekte groenten-fruit en vlees markt.

Om 17.30 uur heb ik het gezien. Ik voel me niet veilig in San Jose, er is veel armoede en ik zie veel onverzorgde mensen die op de stoep liggen. Verder vragen de taxichauffeurs continu of je een taxi nodig hebt. Ik loop de hele dag met mijn mobiel en Maps.Me op mijn buik en kijk achterdochtig om als ik iets hoor. Ook het weer is wat somber. Ik ben blij dat ik morgen San Jose kan verlaten.

ZONDAG 5 FEBRUARI: VAN SAN JOSE NAAR LA FORTUNA DE SAN CARLOS.

Om 0.7.45 uur loop ik naar TERMINAL 5-7 . Op dat tijdstip op zondag lopen al best veel mensen in de winkelstraat. Om 0.8.10 uur ben ik bij de terminal. Ik dacht dat ik veel te vroeg zou zijn , maar er stond al een lange rij wachtenden voor de BUS NAAR LA FORTUNA DE SAN CARLOS. De tijd ging snel want ik kwam aan de praat met 3 andere Nederlanders die ook op reis waren in Midden Amerika. Gelukkig konden we allemaal nog in de bus van 0.8.40 uur. Deze koste iets minder dan 4000 colonnes = ca. €6,50. Ik ga voorin in de bus zitten, naast een man uit San Carlos. Hij heeft plantjes gehaald in San Jose omdat ze daar goedkoper zijn dan in zijn eigen plaats. We komen aan de praat, al kan ik zijn Spaans met accent niet helemaal goed volgen. Hij nodigt mij uit bij hem thuis en daarom hebben we onze telefoon nummers uitgewisseld. Hij komt me dan ophalen bij mijn appartement. Hij is erg vriendelijk, maar ik weet niet of ik zal ingaan op zijn uitnodiging want ik begreep dat hij nu alleen is en zijn vrouw in Nicaragua is. Hij heeft 1 dochter. Doch hij wordt steeds amicaler en zit af en toe aan mijn been en dat voelt niet goed. Dus ik neem in ieder geval geen initiatief om hem te bellen. Om 12.00 uur komen we aan in LA FORTUNA DE SAN CARLOS ( hij is 2 km eerder al uitgestapt). Op MapsMe kan ik mijn appartement APARTAMENTOS M [e-38] M niet vinden, wel APATAMENTOS EN CENTRO LA FORTUNA, wat ook tussen CALLE 468A en AVENIDA 317 ligt, dus ik loop daar in 7 min (700 m. naar toe) in de veronderstelling dat het misschien van naam is veranderd. Maar als ik daar voor de deur sta, kennen ze Apartamentos M[e-38]M niet. Gelukkig had ik het telefoon nummer opgeschreven en een sim kaart van Costa Rica, zodat ik de eigenaresse kon bellen. Toen bleek dat ik de volgende straat moest hebben, waar ik naar toe ben gelopen en toen kwam zij mij tegemoet lopen met de paraplu, want inmiddels was het gaan regenen. Zij ontving mij heel vriendelijk. Ik heb een prettig ingericht appartement met een keukenblok ( rijstkoker, magnetron, inductieplaat, ijskast, koffiezet app.) Met koffie en filterzakjes, olijfolie, 2 pp bed, grote TV, badkamer met douche en wc. Een overdekt binnenhofje met een zitje en hangmat. Toen ik me geïnstalleerd had begon het nog veel harder te regenen

Toen het droog was, ben ik LA FORTUNA gaan bekijken en een aantal supermarkten bezocht om vertrouwt te raken met de waarde van het geld/ colones in Costa Rica. Het is in Costa Rica veel duurder dan in de vorige landen van Centraal Amerika.

Gelukkig had ik mijn poncho meegenomen want ook toen begon het te regenen en 's avonds idem dito. Daar ben ik niet gelukkig mee.

MAANDAG 6 FEBRUARI ; LA FORTUNA DE SAN CARLOS

Als ik om 7 uur op sta regent het al en dat blijft het doen tot 10.30 uur. Daarna waag ik het er toch op om te gaan lopen naar CERRO CHATO = CHATO VULKAAN op 1140 meter

Ik neem voor alle zekerheid mijn poncho en regenbroek mee. Eerst loop ik op een vrij steile verharde weg , daarna gaat het verder over een onverhard pad. Het is erg benauwd en in korte tijd is mijn T shirt op de rug klets nat. Ik moet verschillende afgesloten hekken open maken (die er zijn om de daar aanwezige koeien binnen te houden). Ik word er al handig in om deze te openen. Naar mate ik hogerop kom wordt het steeds moeilijker omdat er deels losliggende stenen liggen, maar ook dikke boomwortels en holen in het slingerende pad omhoog die soms wat glibberig zijn geworden door de vele regen . Ik kom slechts 3 meisjes tegen die al op de terugtocht zijn. Ze vertelden me dat het aan de top van de vulkaan erg mistig was en ze waarschuwde me dat ik voorzichtig moest zijn omdat de route verderop erg modderig was. Ik ben toen toch nog een stuk verder omhoog geklommen . Maar op een gegeven moment werd het pad zo moeilijk dat ik het niet meer verantwoord vond om door te gaan. Al was ik slechts 30 min. van de top verwijderd, ben ik toch, tegen mijn principe in, omgekeerd en teruggegaan. Het begon toen net weer een beetje te regenen maar het zette gelukkig niet door. Het groene regenwoud was wel erg mooi en ook de uitzichten op het dal waren de moeite waard. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en dat het praktisch droog is gebleven, al heb ik de krater en het kratermeer niet gezien.

Verder ben ik vandaag erg druk geweest met mijn voor morgen geboekte jeep-boot-jeep tocht van La Fortuna naar Monte Verde bij AVENTURAS EL LAGO.

Want in Fortuna hoorde ik pas dat ik bij mijn appartement opgehaald zou worden. Maar ik realiseerde me ook dat ze het adres van mijn appartement niet wisten. Zowel ik, als een reisbureautje en de eigenaresse van mijn appartement hebben gebeld en apptjes gestuurd naar deze maatschappij dat moeilijk te bereiken was, maar uiteindelijk is het gelukt, tot grote opluchting.

Verder bezoek ik nog de centrale markt , de kerk en de toeristen/ souvenirs mercade van La Fortuna.

DINSDAG 7 FEBRUARI: VAN LA FORTUNA NAAR MONTEVERDE:

Wat ik niet meer verwacht had, belt de Costa Ricaanse bus buurman me op, hij wil me vandaag op komen halen om hem thuis te bezoeken. Nu had ik een goed excuus, omdat ik op het punt sta om te vertrekken naar Monteverde.

' s Ochtends vroeg krijg ik nog bericht van Aventuras el Lago dat de bus me om 0.7.50 uur komt ophalen i.p.v. 0.8.00 uur. Dat geeft me een goed gevoel, want nu weet ik zeker dat ik op hun lijst sta. Dus sta ik om 7.50 uur voor de deur , maar na een half uur sta ik er nog en er is nog geen busje voor mij gestopt. Zowel ik als de eigenaresse van mijn appartement bellen en appen weer Aventuras. Maar om 0.8.30 uur stopt dan eindelijk het busje. Wat ben ik blij, want je maak je toch wel ongerust dat ze je vergeten zijn. Er moeten nog veel mensen op verschillende adressen opgehaald worden. Pas om 0.9.15 uur rijden we richting de LAGUNA DE ARENAL. Hier stappen we op een boot. In een half uur zijn we aan de overkant van het meer. Hier zijn meerdere boten aangekomen en vertrekken daar ook vandaan. Ook staan er diverse busjes en het is een gezoek in welke bus je moet stappen. Het was nog wel 30 km naar Monteverde. Het is bewolkt en mistig, maar de natuur is mooi en groen.

Om 12.15 uur word ik als eerste afgezet bij HOSTEL PAVO HOUSE. De eigenaresse CEIBE en MARIUS ontvangen me hartelijk . Ik slaap in een kamer voor 3 personen, met een stapelbed en een gewoon bed. Er is nauwelijks ruimte om je koffer en rugzak neer te zetten, en geen kastje, niets.

Er is wel een keuken met een elektrische kookplaat en pannen waar je wat simpel eten kunt klaarmaken. In de andere keuken kun je 's ochtends ontbijten van 7 tot 9 uur . Ook mag je iets in de koelkast zetten. Er is maar 1 douche en 2 wc's.

Buiten regent het af en toe, dan schijnt de zon weer en er staat een hele harde wind. Als ik MONTEVERDE ga bezoeken doe ik mijn roze jack aan en neem mijn poncho mee. Om in het centrum te komen moet ik een flinke heuvel aflopen. In het centrum zijn alleen maar restaurants, reisbureaus , souvenirwinkels, supermarkten en kleine winkeltjes. Ik bezoek enkele supermarkten en schrik van de prijzen. Ook de excursies die , gemiddeld 2 uur duren, zijn erg duur ; bv ziplinen, hangbruggen lopen, bungeejumpen, paard rijden , koffie tours, kosten meer dan $50. En voor elk Nationaal park moet je $15-$20 entree betalen ( zonder gids).

Eigenlijk vind ik het hier helemaal niets: het weer staat me niet aan, de prijzen ook niet, het ongezellige stadje waar alles draait om commercie en toerisme, mijn veel te kleine "dorm etc. Maar daar staat tegenover dat het hostel erg gezellig en knus is. Iedereen praat met elkaar ( Italianen, Chilenen, Duitsers, U.S. Costa Ricanen), en de eigenaren zijn heel bijzondere lieve en behulpzame mensen.

WOENSDAG 8 FEBRUARI : MONTEVERDE

Ik heb aardig geslapen , al had ik het een beetje koud, en hoorde ik de harde wind loeien.

Het gezamenlijke ontbijt in de keuken bestaat uit Gallo pinto met ananas en banaan en koffie. Als we nog meer willen kunnen we het krijgen. Ik koop alvast een bus ticket naar Puntarenas voor a.s. vrijdag om 0.7.45 uur ( in Puntarenas moet ik dan weer een bus ticket kopen naar Quepos en naar Manuel Antonio)

Daarna ga ik mijn eigen hike doen:

1. Eerst naar het mooi Uitzichtpunt op het meer, aan het einde van calle Sapo Dorado.
2. Daarna naar de "Natural wooden bridge". Ik kon hem eerst niet vinden, maar gelukkig kwam ik een Engels echtpaar tegen, en toen hebben we hem samen gevonden. Het is een brug gemaakt van boomstammen. We zijn er ook opgeklommen en foto's gemaakt. Hiervoor moesten we soms wel een moeilijk beekje oversteken en over wortels en stenen klauteren.
3. Dan naar de Vista al Mar = een mooi uitzichtpunt . (ook om de zonsondergang te zien)
4. Bezocht de Waterval / cataratas los murcielago, Dit was de moeite waard. Eerst met vele trappen afdalen , aan het einde bevindt de waterval. Je zou hier ook kunnen zwemmen, maar dat heb ik niet gedaan. Mooie bomen met mooie wortels. Daarna weer alle trappen omhoog klauteren. Als ik daar weg loop kom ik het Engelse echtpaar weer tegen.
5. Daarna aan de poort gestaan van diverse parken , maar niet naar binnen gegaan, zoals :Santuario ecologio, Eterno de los ninos bajo del tigre (2 Nederlandse meisjes tegen gekomen die ook in de bus zaten van San Jose naar La Fortuna,) Curi Cancha reserve:

Terwijl ik terugloop, rond 17.00 uur, naar mijn hostel gaat het steeds harder regenen en waaien. Zelfs een mooie regenboog verschijnt aan de hemel.

DONDERDAG 9 FEBRUARI: MONTEVERDE - CERRO AMIGO

Om 10.15 uur start ik mijn HIKE NAAR CERRO AMIGOS . Maps.Me geeft aan : afstand 6,4 km, duur 2 uur. Op internet lees ik dat Cerro Amigos op 1900m hoogte ligt, 12 km lopen is van de stad , dat de trail 8,7 km is ,met een stijging van 460 meter. Het is half bewolkt en maar 21 graden en er staat nog steeds een harde wind.

Eerst loop ik op de verharde wegen : de calle 620, daarna de Calle estacion Biologica Monteverde en de Calle Amigos. Af en toe met mooie vergezichten over het regenwoud en het meer. Daarna gaat de route via onverharde paden in het groene regenwoud met een grote diversiteit aan bomen en planten. Ik hoor vogels fluiten en vlinders voorbij schieten, maar andere dieren kom ik niet tegen. Aanvankelijk zijn het mooie stijgende paden tussen prachtige met mos beklede bomen met dikke wortels, maar naarmate ik hoger kom worden de paden steeds smaller , modderiger, oneffener en moeilijker begaanbaarder. Gelukkig heb ik een handige stok gevonden. Regelmatig moet ik over omgevallen boomstammen klimmen of eronder door kruipen. Af en toe zakken mijn bergschoenen in de modder weg. Dank zij mijn ervaring met modderpaden tijdens de Mirador trekking in Flores in Noord Guatemala laat ik me daardoor niet afschrikken. Onderweg kom ik niemand tegen . Na 3 uur lopen ben ik boven , daar staan , op een open terrein , wat bouwketens en zendmasten. Daar wordt mijn pad verspert door een afgesloten poord met het opschrift " Propiedad de bosque Eterno Sa, administracion del centro cientifico Tropical reserva biologica bosque nuboso Monteverde. Probido el paso y la extraccion de flora y fauna " Terwijl ik naar het uitzichtpunt daar loop , komen daar net 2 Duitse meisjes aanlopen. Ik ben verrast omdat ik ze onderweg niet gezien en gehoord heb en dat ze geen modderige schoenen hebben i.t.t. ik . We praten wat met elkaar en maken foto's van het uitzicht en eten wat. Jammer genoeg trekt er wat nevel over wat het mooie uitzicht verstoorde. Om 13.45 uur lopen we afzonderlijk terug. Maps.Me leid mij nu over een heel andere weg, niet door het regenwoud van de heen weg , maar over een brede onverharde en steil naar beneden lopende weg. Nu begreep ik waarom die 2 Duitse meisjes nog zo'n schone schoenen aan hadden. Zij hebben waarschijnlijk deze weg ook naar boven gelopen. In ieder geval , ik was blij dat ik toevallig op de heenweg de route door het regenwoud heb kunnen volgen en de terugweg via de wat makkelijker, maar saaiere route over de brede onverharde weg. Ik maak nog een omweggetje als ik op Maps.Me nog een " mirador" zie bij de Reserva los Pinos. Daarna gaat de route verder tussen het regenwoud waar vele mooie ecologische landhuizen aanliggen. Inmiddels is de zon volop gaan schijnen. Daarom besluit ik 1 km voordat ik in het centrum ben van Monteverde een lekker plekje op te zoeken in de zon, en een beetje uit de wind, waar ik mijn verslag kan maken.

Er zit nu ook een Nederlandse jongen in het hostel gearriveerd, hij is net afgestudeerd .

VRIJDAG 10 FEBRUARI: VAN MONTEVERDE NAAR MANUEL ANTONIO.

Zoals afgesproken krijg ik om 6.45 uur mijn ontbijt ; Gallo pinto en ananas en koffie, want ik moet om 07.30 uur bij de busterminal zijn voor de bus naar PUNTARENAS. Hiervoor moet ik vanuit mijn hostel in Monteverde eerst een heuvel aflopen en daarna een flinke heuvel naar boven lopen met mijn trolleytas, en dat kost moeite en tijd.

Maar achteraf viel het me mee, en had ik best 15 min. later uit de hostel kunnen vertrekken. Helaas waait het nog steeds flink en regent het wat en is het maar 18 graden in Monteverde. Toevallig gaan meerdere mensen uit mijn hostel naar Monteverde en Quepos. Maps.Me geeft aan dat de afstand naar Puntarenas 65 km is, maar de bus maakt zo'n omweg en doet er 2,5 uur over. De natuur is prachtig. Ik probeer wat foto's te maken, maar ze mislukken door de snelheid en het raam van de bus. We komen dus om 10.45 uur aan in Puntarenas, en op hetzelfde busstation vertrekt de bus naar Quepos om 11.00 uur. Het buskaartje moeten we in de bus kopen voor 3000 colones. Het wordt steeds warmer in de bus. Om 14.45 uur arriveren we in QUEPOS. Ook vanaf die terminal vertrekt de bus naar MANUEL ANTONIO. Het is maar 3 km daar naar toe , en 300 m. lopen vanaf het voetbalveldje ( waar ik uit moet stappen) naar mijn hostel BLUE MORPHI HOUSE . Ik lig op een ruime slaapzaal met 4 etage bedden waarvan ik (op verzoek) het onderste bed heb gekregen. Er zijn 2 badkamers met douche en toilet, een gezamenlijke keuken en een lounge. Ik installeer me en boek meteen online een ticket voor het NATIONAAL PARK MANUEL ANTONIO voor zondag om 9.00 uur ,want ze zijn snel uitverkocht. En de eigenaresse gaat voor mij in Quepos een buskaartje van MANUEL ANTONIO NAAR SAN JOSE voor maandag kopen , want ze moest daar toch zijn. Daarna ga ik het stadje Manuel Antonio bekijken, maar daar ben je ook gauw uitgekeken want naast winkeltjes, supermarkten en hotels en restaurants valt er niets te zien en te beleven. Het is hier erg warm en zonnig: 28-32 graden ( een groot contrast met Monteverde)

Het is al gauw 18.00 uur en wordt het donker. Daarom loop ik terug naar mijn hostel. Ik maak meteen mijn eten klaar. Het valt mij op dat niemand van de jonge gasten met elkaar praat. Ze lopen rond met een grote koptelefoon op. Ik begin daarom zelf maar tegen 2 Argentijnse mannen te praten en dan praten ze terug. Wat een contrast met het hostel in Monteverde waar iedereen met elkaar praatte !! En om 21.00 uur liggen ze allemaal al op bed. Gelukkig kan ik mezelf goed vermaken.

ZATERDAG 11 FEBRUARI: MANUEL ANTONIO.

Gelukkig heb ik iemand gevonden die ook wil praten nl. en Zwitserse man die vakantie viert en online werkt o.a. een website maakt.

Vandaag ga ik de diverse stranden opzoeken . Eerst loop ik richting ARENAS DEL MAR BEAUCHFRONT RAINFOREST RESORT. Maar als ik zo bij het strand wil komen moet ik via privéterrein en dat is niet toegestaan . Gelukkig wijst de hotelbediende me een andere route, al moet ik dan over een ander privéterrein, maar niemand ziet mij. Het is een mooi algemeen strand met grote rotsblokken op het strand en in het water. Er wordt ook aan paragliden gedaan. Ik loop over het strand, met de voeten in het water, naar de INGANG VAN HET NATIONAL PARK VAN MANUAL ANTONIO. Ik zie dat ze de tassen van de bezoekers controleren op voedsel, want dat mogen ze niet meenemen het park in. In de buurt zijn vele toeristen kraampjes met souvenirs . Ik spreek en maak een foto van een indigener. Daarna loop ik via het strand weer terug. Ook ga ik lekker eventjes zwemmen en zet mijn rugzak bij een Amerikaans echtpaar neer. Het water is warm en er zijn hoge golven. Daarna loop ik ,via de verharde weg en via het privé terrein van hotel Shana, naar een ander strand nl. PLAYA BIESANZ. Het is een mooi strand in een baai. En daar kom ik de 3 Chileense meisjes en de Nederlands jongen tegen die bij mij in het hostel in Monteverde hebben gezeten.

Het is leuk om ze weer te zien en zij reageren ook enthousiast. Zij gaan toevallig ook morgen naar het nationaal park.

Daarna loop ik naar het volgende strand nl. PLAYA LA VACA en PLAYA MACHA, ook hiervoor moet ik eerst over een drukke verharde weg lopen, die grotendeels naar beneden loopt (zonder stoep en nauwelijks berm) en daarna via een privé grindpad naar beide stranden. Het laatste stukje lukt helaas niet op mijn sandalen. Daarna loop ik weer terug naar mijn hostel. 's Avonds heb ik wat meer aanspraak.

ZONDAG 12 FEBRUARI : MANUEL ANTONIO:

Vandaag ga ik naar het MANUEL ANTONIO NATIONAAL PARK.

Na het ontbijt loop ik weer dezelfde route naar het strand als gisteren en vervolgens over het strand naar de ingang van het N.P. Ik doe er ongeveer 1 uur over. Het is heerlijk op het strand. Bij de ingang verliep alles soepeltjes. Het N.P. heeft een opp. van 1983 ha. en bestaat uit stranden en regenwoud. Het zijn mooie Tropische stranden: playa Manuel Antonio, playa Espadilla Sur en playa gemelas. En via beboste paden kun je verschillende trails lopen zoals de Mirador trail, los Congos trail, Gemelas trail , Sloth trail met mooie uitzichtpunten. Helaas waren ook een aantal trails afgesloten door onderhoud werkzaamheden zoals de Sendero punta catedral trail , de puerto escondido trail. Er staan mooie planten en bomen zoals mangrove en mooie palmen en varens. Ik heb gelukkig ook de nodige dieren gezien zoals: veel apen b.v. de gele doodshoofd aapjes en witkop kapucijn aapjes met baby's. Maar ook perezosos/ sloths dat zijn luiaards (een was uit een boom gevallen ) een hert, reptielen e.a. Er zouden ook toekans en wasberen zitten , maar die heb ik niet gezien. Het was de moeite waard. Rond 15.30 uur ben ik weggegaan. Toen ben ik nog bij het gemeenschappelijke strand heerlijk gaan zwemmen. 's Avonds ga ik op tijd naar bed want morgen ga ik weer verkassen naar Cahuita.

MAANDAG 13 FEBRUARI: VAN MANUAL ANTONIO NAAR CAHUITA.

Om 0.6.00 uur sta ik op. Alles moet weer stilletjes gebeuren omdat de anderen op de slaapzaal nog slapen. Ik realiseer me dat het al weer 16 jaar geleden is dat Henk stierf op 13 februari. Om 0.7.30 uur stopt de bus van Tracopa bij het voetbalveldje, die me in 4 uur naar San José brengt (165 km). In San Jose moet ik vervolgens naar het busstation van Mepe. Aangezien ik voldoende tijd heb en de route kende van de 2 dagen dat ik San José was, ben ik die 2,5 km met mijn bagage gaan lopen ( i.p.v. een taxi te nemen). Op zich was het best lekker om weer in de benen te komen, al was " stoepje op en stoepje af " wel wat lastg met de trolleytas. Ik kwam weer langs plekken die ik herkende. De temperatuur was 23 graden en bewolkt. Ook zag ik weer die arme verwaarloosde mensen op straat of stoep liggen. Om 14.00 uur vertrekt de bus van SAN JOSE NAAR CAHUITA (300 km). Het wordt steeds bewolkter en het gaat zelfs regenen. Er zitten ook mensen in de bus die gaan naar PUERTO VIEJO en SIXALOA. Ik vermaak me door mijn verslag te maken. Op een gegeven vraag ik iets aan de buurvrouw en dan blijkt het een Nederlandse vrouw te zijn die naar Puerto Viejo de Talamanca gaat Ze had duidelijk geen behoefte aan een praatje , dus heb ik haar verder maar met rust gelaten. Om 18.45 uur komen we aan bij de terminal van CAHUITA. Het is al donker, maar gelukkig wel droog. Het was maar 7 min. lopen naar CABINAS SURF SIDE. En ook al was het donker voelde ik me hier in CAHUITA veilig. Bij de receptie zit een donkere vrouw en schrijf mij in . Ik betaal een deel met mijn laatste dollars en de resterende colones. Ze heeft het zowel fysiek als mentaal erg moeilijk, wat ze zo nodig kwijt aan me wilde, maar na zo'n lange bustocht zat ik daar niet echt op te wachten. Ik heb hier een eigen cabine met 2 bedden en een badkamer.

In een ander gebouwtje is een gedeelde keuken en een buiten douche waar je je af moet spoelen als je op het strand bent geweest. Ik lig al om 22.00 uur in bed en laat de fan lekker de hele nacht waaien want ook hier is het warm

DINSDAG 14 FEBRUARI: CAHUITA

Hier heb ik weer de gelegenheid om mijn vuile kleren uit te wassen (met warm water) en buiten te laten drogen. En daar heb ik dan ook maar gebruik van gemaakt. Een van mijn buren is een Nederlands stel, de rest komt uit Italië, Argentinië en Frankrijk

Daarna ga ik naar de Nationale bank BCR in Cahuita, maar daar kan ik geen dollars pinnen, die ik nodig heb als betaalmiddel in Panama. Hiervoor moet ik naar PUERTO VIEJO DE TALAMANCA met de bus.

Rond 12.00 uur loop ik naar het CAHUITA NACIONAL PARK. De gratis ingang ligt vlak bij de CABINAS SURF SIDE. (ze verwachten wel een donatie) . Ook dit park bestaat uit wandelpaden met trails (Playa Blanca 1,5 km, Perezoso 1,6 km, Los Corales 3,1 km, naar Punta Cahuita 3,5 km, Punta Vargas, Los Cativos 5,8 km, Gavilan Cangrejero 6,3 km, Mono Cara Blanca 7,7 km) en mooie zandstranden ( playa Cahuita, playa blanca). Ik zie niet veel dieren, alleen apen hoog in de bomen en 3 wasberen ) Rond 14.00 uur ben ik bij Punta Cahuita. Dan wil ik terugkeren want het park gaat al bij de ingang om 15.00 uur dicht. Maar ik mag niet meer teruglopen van 2 bewakers, nu moet ik samen met 2 stellen doorlopen naar de uitgang bij Puerto Vargas ( via de calle Puerto Vargas). Dat was nog 1 uur lopen. Daar zou ik de bus of een shuttle kunnen nemen naar Cahuita , maar ik ben die ca. 5 km route , in de berm van weg 36 gaan lopen. Dit was best lekker met het zonnetje erbij. Aangekomen in Cahuita loop ik door naar PLAYA NEGRA ( 1,5 km van CABINAS SURF SIDE.) Het strand bestaat uit zwart zand en ligt helaas rond 16.30 uur in de schaduw. Maar voor een strandwandeling was het prima.

Om 18.00 uur ben ik weer bij CABINAS SURF SIDE. Daar laat ik de receptioniste opbellen naar de shuttle organisatie die mij donderdag naar PANAMA brengt. Het is maar goed dat ik dat gedaan heb , want anders zouden ze me donderdag om 12.00 uur opgehaald hebben i.p.v. om 0.8.00 uur.

WOENSDAG 15 FEBRUARI: CAHUITA en PUERTO VIEJO DE TALAMANCA.

Rond 0.9.15 uur loop ik naar het CAHUITA NACIONAL PARK. Nu werden wel de tassen gecontroleerd op voedsel en op plastic, want dat mag je niet meenemen het park in.

Ik had verwacht dat ik meer dieren zou zien, nu ik vroeger ben dan gisteren, maar dat was niet het geval. Ik loop naar de Punta Cahuita, in 1 uur, maar ik zie alleen een pelikaan , aapjes hoog in de boom en 2x aapjes van dichtbij, en een eekhoorn en 2 wasberen. Daarna loop ik terug naar de ingang en begint het behoorlijk te regenen. Ik doe zelfs mijn poncho aan, die ik gelukkig had meegenomen. De dieren in het park houden waarschijnlijk ook niet van regen want ik heb er toen geen meer gezien.

Ik ben meteen doorgelopen naar de busterminal, en een kaartje gekocht voor de bus naar PUERTO VIEJO DE TALAMANCA om 11.50 uur. De bus doet er ca. 30 min. Aanvankelijk was het droog in PUERTO VIEJO DE TALAMANCA, maar het begon toch weer te regenen. Hier kan ik wel bij de BRC bank dollars pinnen. Daarna ben ik PUERTO VIEJO DE TALAMANCA gaan bekijken. Er zijn veel souvenier winkels en restaurants en reisbureau 's e.a. winkels. Dus erg toeristich ! Er zijn ook verschillende stranden , maar die zijn nu leeg omdat het helemaal bewolkt is. Ik loop over het strand en door de winkelstraatjes

Daarna pak ik om 14.20 uur de bus terug naar CAHUITA. Terug in mijn cabine maak ik eerst koffie en maak mijn verslag voor de website af, zodat hij vanavond nog de lucht in kan gaan ( niet gelukt door problemen met de website). Want morgen om 0.8.00 uur ga ik met een shuttle naar BOCAS DEL TORRO in PANAMA.

Dit is dan mijn verslag van mijn belevenissen in Costa Rica.

Het volgende verslag zal van Panama /- Suriname zijn.

Ik wens jullie het allerbeste. De foto's komen nog !

Groetjes van Francine