7de verslag: Nepal deel 1,van 15 tot 30 maart 2023

Hallo allemaal ,

Mijn reis van 4,5 maand zit er bijna op. Heel jammer, maar ik heb ervan genoten. Na 2-3 jaar corona, en verre reizen maken niet mogelijk was, vroeg ik mezelf af of ik , gezien mijn leeftijd, nog wel in staat was om zo'n uitdaging aan te gaan. Gelukkig heb ik mij niet laten overdonderen door deze twijfels en gewoon mijn reisplannen uitgewerkt en op pad gegaan. En ik kan zeggen dat het een goede beslissing was, want het was weer geweldig om in mijn eentje te reizen in Centraal Amerika, Suriname en Nepal. Volgend jaar ga ik weer, als mijn gezondheid het toelaat.

Hieronder kunnen jullie weer mijn belevenissen in Nepal lezen. Het was weer echt thuiskomen, maar minder avontuurlijk dan in Centraal Amerika en Suriname

DEEL 1: VAN 13 MAART TOT 30 MAART 2023

Maandag en dinsdag:13 en 14 maart; van PARAMARIBO -VIA NEDERLAND - NAAR NEPAL:

Maandag 13 maart: Paramaribo

Ik ben al vroeg wakker. Ik had vannacht geen kamergenoten op mijn kamer. Om 0.6.00 uur sta ik op en ga me douchen en mijn haren wassen. Ik had gehoopt, nu mijn verslag van Suriname op mijn website te zetten , maar ook nu ligt het internet eruit. Balen, ben ik daarvoor zo vroeg opgestaan?! Maar gelukkig kan ik al om 0.7.00 uur beneden gaan ontbijten. Daarna is het internet hersteld en zet ik mijn verslag op mijn website. Vervolgens ga ik snel mijn laatste inkopen doen in het centrum o.a. een CD met Surinaamse muziek , een aantal cadeautjes en bananen met mijn laatste SRD's. Ik haast me terug naar het hostel want ik moet officieel om 11.00 uur uitchecken.

De receptioniste bestelt voor mij een taxi naar luchthaven Johan Adolf Pengel in Sanderij , welke ik betaal met een deel Amerikaanse dollars en een deel Surinaamse dollars. Zo ben ik al mijn SRD's op een goede manier kwijt. De chauffeur staat om 12.45 uur al voor mijn neus . Hij is geboren in Nederland , zijn ouders komen uit Suriname. En toen hij 11 jaar was is hij samen met zijn ouders terug gegaan naar Suriname, waar hij gelukkig is en een taxi bedrijf heeft. Hij zegt dat het in Nederland veel moeilijker is om iets op te zetten omdat er zoveel regels zijn en controle (i.t.t. Suriname waar minder regels en controle is.). Tegen 14.00 uur zijn we op de luchthaven in Sanderij ( 45 km ten zuiden van Paramaribo). Er staat een lange rij bij de incheckbalie en ook bij de douane en scanner van de handbagage. Het lijkt wel of veel Surinamers gaan emigreren, te oordelen aan de grote koffers die ze meenemen. Ook hier moeten horloges af en alle schoenen uit. Om 16.45 uur vertrekt het vliegtuig. Na de maaltijd probeer ik wat te slapen, wat een beetje lukt met een wijntje en een dekentje over mijn benen. Het is ruim 8 uur vliegen naar Nederland

Dinsdag 14 maart: Amsterdam.

Rond 0.4.15 uur worden we met licht en een broodje met gebakken ei wakker gemaakt. Om 0.5.30 uur landen we op Schiphol. Het regent en waait hier. Nadat ik mijn trolley tas van de band heb opgehaald kleed ik me op het toilet om. Voor het eerst gaat weer de lange broek aan en een trui en mijn dunne dons jack. Daarna ga ik zitten in de aankomsthal en stuur mijn familie een appje met de mededeling dat ik geland ben. Pas vanavond om 22.00 uur vertrekt mijn vliegtuig naar Nepal. Maar gelukkig kom ik deze wachttijd goed door met lezen en schrijven en bezoek van mijn nicht Jenny en vriendin Laetitia. Samen drinken we koffie op Schiphol en gaan boodschappen doen in Hoofddorp (o.a. kaas en stroopwafels voor de Nepalese families) en eten bij de Chinees. Daarna brengt Laetitia me terug naar Schiphol waar ik rond 19.15 uur weer terug ben . Ik kan meteen inchecken. Daar vroegen ze naar mijn corona vaccinatie bewijs, doch de app wil niet openen , ook niet met internet verbinding. Daarna open ik mijn tablet, maar die gaat telkens uit, waardoor ik de foto van mijn internationale vaccinatie niet te zien krijg. Dan blijkt dat mijn tablet leeg is. Wat baalde ik !! Gelukkig nam, na vele pogingen , de balie medewerkster genoegen met mijn verklaring dat ik 5 vaccinaties heb gehad. Daarna ga ik als eerste mijn tablet opladen zodat ik in ieder geval mijn vaccinatie bewijs in Nepal kan laten zien , als ze erom vragen. Daarna moet ik een stuk lopen om bij de gate te komen. Het vliegtuig moet een half uur wachten omdat Schiphol last heeft van de wind, maar om 22.30 uur gaan we de lucht in. Het is 6 uur vliegen naar Dubai . Het eten is goed aan boord van de Emiraten. In Dubai arriveren we 15 maart om ca. 0.8.00 uur. Ik kijk op het bord, maar de vlucht van 12.20 uur naar Kathmandu staat er nog niet op. Dus ik ga lekker zitten en mijn e-mails lezen. Maar om 10.30 uur staat Kathmandu er nog steeds niet op. Ik ga dan bij de informatie balie vragen hoe dat zit. Daar hoor ik dat ik de bus moet nemen, buiten, en naar terminal 2 moet gaan. Gelukkig had ik nog tijd genoeg. In 20 min. ben ik bij terminal 2. Daar moest mijn handbagage weer door de scanner: hiervoor moesten weer, schoenen uit, horloge af, waterflesje leeg, riem af, tablet en mobiel uit de tas. Weer veel mannen in witte gewaden en gesluierde hoofden. Ik vind het nog steeds heel vreemd uitzien. Om 11.30 moeten we boarden bij DUBAI AIRLINES, maar uiteindelijk wordt het 13.30 uur voordat we de lucht ingaan ( i.p.v. 12.20 uur) Ik val bijna om van de slaap. Naar Kathmandu is het bijna 4 uur vliegen. Ook hier krijgen we een goede maaltijd. We landen om 19.15 uur en het is al erg donker buiten.

Douane en visum controle gaan vrij snel. Na mijn trolleytas van de band te hebben gepakt, loop ik richting de uitgang. Dan hoor ik ineens "Francisca" roepen en komen Babu en Keshab op me af ( zoon resp. gastheer).Ik herken ze meteen, al is Babu een stuk langer geworden. Ik krijg weer een nieuwe rode welkomst sjaal omgehangen en rijden met Keshab 's auto naar huis, over de voor mij bekende weg. Thuis aangekomen omhelst Rupa mij en is na bijna 3 jaar blij om mij te zien . Na wat gekletst te hebben en Kripa ( dochter) aan de telefoon te hebben gesproken , krijg ik mijn eten Dal bhat. We praten door tot 21.30 uur en dan ga ik naar boven. Ik krijg weer mijn eigen kamer. Na wat e-mails gelezen te hebben ga ik naar bed. Ook nu voel ik me onwezenlijk, het kan voor mijn gevoel, zowel dag als nacht zijn.

DONDERDAG 16 MAART: Kathmandu

Om 9.00 uur word ik pas wakker. Dus ik heb zo'n 10-11 uur geslapen. Ik heb wel een zwaar hoofd en voel me nog wel een beetje onwezenlijk. Ik ga me nog niet douchen want vaak is 's ochtends het water, door het zonnepaneel nog niet voldoende opgewarmd. Na me aangekleed te hebben , ga ik ontbijten. Het bestaat uit dal bhat, aardappels, gebakken ei en geroosterde boterhammen en yoghurt met banaan toe. Ik besluit om Nepalese roepies te gaan pinnen in Boudhanath en naar het ziekenhuis te gaan lopen. Rond 11.15 uur ga ik weg . De weg er naar toe is eindelijk helemaal geasfalteerd, en deels voorzien van stoepen, maar de verbindingen liggen nog open. Ook ligt er nu een wandelpad langs de Bagmati rivier, maar ook die vertoont nog een aantal open verbindingen. En de krakkemikkige bruggetjes zijn vervangen door grotere steviger bruggen . Ik loop eerst naar de ATM in Boudhanath en daarna loop ik door naar het Orthopedisch ziekenhuis. Onderweg koop ik nog wat voor bij de koffie. Al voor de ingang van het ziekenhuis. word ik herkend door 4 stafmedewerkers. Knap hoor, na me 3 jaar niet gezien te hebben en nu zonder bril !. Hij maakt nog een grapje door te zeggen " je kunt bij mij achter op de motor zitten als je naar Pepsi Cola gaat", want hij weet dat ik altijd ga lopen. Ook mijn collega's op de fysio. afdeling reageren enthousiast. Ramesh is erg veel afgevallen en toont gewoon mager doordat hij veel fietst, gezond eet en geen alcohol meer drinkt. Goma is nog met zwangerschapsverlof en heeft nu een vervangster en Alok is afwezig. De plaatsvervanger van Manish is daarentegen dikker geworden en inmiddels getrouwd. We hebben gezellig bij gekletst in de keuken.

Rond 14.00 uur kondigen Mr. Prem en Purna zich aan (de gids van de peaky peak trekking). We hadden eigenlijk een afspraak om 15.30 uur thuis bij Keshab en Rupa, maar zij wonen dicht bij het ziekenhuis en vonden het gemakkelijker om naar het ziekenhuis te komen om over de trekking te praten. We gaan hiervoor in de keuken van de fysio. zitten. We spreken af dat de trekking zondag 19 maart begint t/m za 26 maart. Keshab brengt me dan zondag vroeg naar een bepaald punt in Pepsi Cola waar de lokale jeep me oppikt. In die jeep zitten meerdere mensen. Ik draag zelf mijn rugzak. Bedden en lakens en dekens zijn aanwezig op de slaapplaats. Om 15.30 uur loop ik naar huis . Ik loop eerst naar de plek waar de fysio. vervanger aangeeft waar zijn nieuw opgestarte fysio. praktijk gevestigd is, maar die kan ik uiteindelijk niet vinden . Daarna loop ik in ruim 10 min. naar huis. Bij de groenteboer om de hoek koop ik wat fruit voor mijn gastgezin en constateer dat het 2x zo duur is geworden in 3 jaar tijd.

Om 19.30 uur gaan we eten : dal bhat. Ook vanavond ga ik op tijd naar bed.

Vrijdag 17 maart: Kathmandu:

Vandaag weer gewoon om 0.7.00 uur opgestaan en daarna mijn grondoefeningen gedaan.

Pas om 0.9.00 uur krijgen wij het ontbijt: dal bhat, gebakken ei en een boekweit pannenkoek, en yoghurt met banaan toe en daarna een kop oploskoffie. Keshab, Rupa, Babu en ama gaan vandaag naar een ceremonie ter ere van het feit dat het 1 jaar geleden is dat een familielid overleden is. Er worden 150 mensen verwacht waarvoor Keshab e.a. moeten koken. Frans en ik krijgen een sleutel van de voordeur en poort. Frans (Belg die ook in dit huis tijdelijk verblijft) en zijn bijna geadopteerde zoon gaan met de motor naar Bhaktapur. Ik ga mijn vuile was in de wasmachine wassen, al wat spullen klaarleggen voor de trekking , mijn toilettas repareren en mijn koffer opruimen. Daarna ga ik op het dakterras mijn belevenissen opschrijven in Evernote. Rond 16.45 uur gaat het flink regenen. Ik ga me douchen, maar het water is lauw , niet echt lekker als de omgevingstemperatuur zo laag is. Ik heb me net aangekleed als Keshab op de deur klopt om mij en Frans uitnodigt om mee te gaan naar het huis waar de ceremonie wordt gehouden. Wij mogen ook mee eten. Iedereen zit op de grond, wij ook, en krijgen een bord voor ons neus waarop, vanuit grote pannen achtereenvolgens wordt geschept: aardappels, curry, groenten, rundvlees, kip, dal, beaten rijst en curd (yoghurt). Hierbij wordt rijstwijn = sjeng, uit een fluitketel geschonken en limonade . Er blijven als maar mensen binnenkomen die allemaal komen eten. Ongelooflijk wat een werk en geld moet dat kosten !!. Als ama ( oma), naar huis wil, brengt Keshab ook ons naar huis. Aangezien het op mijn kamer koud is , kruip ik lekker in mijn bed. Ik heb heimwee naar de zon en warmte van Centraal Amerika.

Zaterdag 18 maart: KATHMANDU

Nu heb ik tot 8.00 uur geslapen en daarna mijn oefeningen gedaan. Om 9.30 uur is het ontbijt: dal bhat en boekweit pannenkoek. Ik mag van Nano een bodywarmer en een paar extra sokken lenen voor de trekking, want ik twijfel of mijn dons jack wel warm genoeg is.

Verder spreek ik af wanneer ik , na de trekking, naar Manish ouders ga.

Af en toe hoor je het buiten donderen . Maar in de loop van de middag ga ik toch wandelen. Ik loop over het voetpad langs de MANOHARA NADI RIVIER rivier , wat nu inmiddels klaar is. Ook is daar in de buurt een nieuwe woonwijk gebouwd en zijn er twee nieuwe bruggen over de rivier aangelegd. Ik ben rond 16.00 uur terug in huis, net voor de regen.

Dan krijg ik een appje binnen dat mijn zwager in het ziekenhuis is beland na een val van de trap. Daarna bel ik zijn vrouw op.

's Avonds eten we de overgebleven restjes van de ceremonie op nl. doperwtjes en een gekookt ei. Daarna pak ik alles in mijn rugzak voor de trekking en ga rond 21.30 uur naar bed want morgen moet ik vroeg uit de veren voor de trekking.

ZONDAG 19 MAART T/M ZATERDAG 25 MAART: 7 DAAGSE PIKEY PEAK TREKKING

ZONDAG 19 MAART: 1ste DAG VAN DE TREKKING: met jeep van Kathmandu naar DHAP 2920m ( afstand 275 km)

Om 0.4.30 uur gaat mijn alarm af. Ik kleed me snel aan en ga met de rugzak en schoenen naar beneden. Ik drink een kop koffie en eet een roti, want ik reis niet graag met een lege maag. Keshab brengt me met zijn auto naar het kruispunt in Pepsi Cola waar de jeep inmiddels gearriveerd is. Mijn gids PURNA komt me enthousiast tegemoet. Mijn rugzak wordt op het dak van de auto gelegd en ik mag naast de chauffeur zitten. Er zitten al 6 mensen in de auto : 3 Nepalese meisjes, een Fransman en een stel uit Oostenrijk. We rijden via DHULIKHEL-KABHRE -POKHARI -KHURKOT. VIA de NH13 en NH20. Rond11.30 uur kunnen we niet verder, want onderweg wordt de weg geblokkeerd door veel mensen die protesteren omdat de in aanbouw zijnde brug niet af wordt gebouwd. Wij blijven eerst bij de auto staan, maar op een gegeven moment besluiten we om de lunch bestaande uit dal bhat te gaan gebruiken bij een restaurant aan de overzijde. Om 13.00 uur wordt de protest actie gestopt en kunnen we doorrijden.

Er zijn diverse checkposten onderweg, waar de papieren en de rijsnelheid van de chauffeur worden gecontroleerd. Maar hij voorkomt een bekeuring door ruim voor die post 10-15 min. te stoppen, zodat hij op tijd bij die post aankomt. Zo kan hij te hard rijden en geen bekeuring krijgen. Om 16.30 uur arriveren we in de plaats DHAP waar we verblijven in MUNA HOTEL. Buiten staan een aantal houten chalets met toilet waarvan ik er één van krijg. In de kamer staan 2 bedden met een elektrische deken. Mevrouw is erg hartelijk, ze maakt mint thee voor mij en voor de anderen melk thee. De gids vertelt dat ik fysiotherapeut ben en dan gaat ze meteen klagen over haar nek. Ik behandel haar kort aan haar gespannen nekspieren. Om 18.30 uur krijg ik mijn eten : dal bhat met kip en kool. Het smaakt goed. De gids praat veel over zijn slechte financiële positie en over zijn kleine huisje en over de dure studie van zijn kinderen .'s Avonds zitten we gezellig om een vuurkorf met een glaasje raksi zodat we van buiten en van binnen opgewarmd worden.

Rond 21.30 uur ga ik naar bed.

MAANDAG 20 MAART: 2DE DAG VAN DE TREKKING: van DHAP 2920 m. naar JHAPRE 2830 m

Gisteren avond duurde het minstens 2-3 uur voordat mijn voeten warm waren. Maar voor de rest heb ik aardig geslapen. Om 0.6.20 uur klopt Purna op mijn deur en sta ik op. Ik heb met mijn kleren aan geslapen omdat het zo koud was, dus ik ben gauw klaar. We ontbijten weer in de keuken bij de kachel. Purna maakt een pannenkoek/ tortilla warm en legt hier een omelet op. Het smaakt goed.

Om 0.8.00 uur gaan we lopen. In de ochtend is het half bewolkt en niet echt koud. De top van de Everest is te zien. De route is niet echt moeilijk, maar gaat wel op en neer. Onderweg zien we hopvelden en mosterdzaad velden. Daar hebben ze stokken tussen gezet met oude jassen om apen op afstand te houden. Opvallend zijn ook de blauwe daken van de huizen die na de aardbeving ge- of verbouwd zijn. Om 11.15 uur zijn we bij het Guesthouse en winkel waar we eerst wat gaan drinken en daarna lunchen : dal bhat, beetje groenten en aardappels en groene pepertjes en warm water. Het bereiden van het eten kost tijd en we kunnen pas om 13.15 uur verder gaan met wandelen. Het is een brede onverharde weg. Het is in het begin nog droog, maar om 14.00 uur begint het te regenen. We doen onze poncho's aan. De onverharde weg wordt steeds modderiger en vertonen kuilen waarin water gaat staan. Het blijft regenen tot we ons hotel "EVEREST VIEW HOMESTAY" in JHAPRE bereiken. Daar maken ze de kachel voor ons aan zodat we onszelf kunnen opwarmen en onze natte kleren kunnen drogen. We krijgen koffie en thee. Ik krijg een kamer op de 1ste verdieping met 2 eenpersoons bedden en dons dekbedden. Naast mijn kamer is de hurk wc., dus ik hoef gelukkig niet naar buiten. Rond 16.30 uur komt een nieuwe gast, een man uit Denemarken die daar een reisbureau heeft voor reizen naar Nepal. Wij krijgen de gelegenheid om de Boeddhistische tempel Naguyur dechen,chyolin chompa te bekijken, die naast de homestay staat. Mijn gids steekt een kaars aan en vraagt aan de goden of de regen mag stoppen. Rond 18.30 uur doet een monnik de gebedsdienst en wordt begeleid op de trom door de zoon van de homestay-eigenaar en de dochter op de hoorn. Het was mooi om te zien. Daarna gaan we eten. Ook nu eten de gasten eerst, en daarna de gidsen e.a. begeleiders. We eten weer dal bhat met kroepoek. Ik krijg een klein glaasje raksi om warm te worden. We praten wat na bij de kachel. En om 21.15 uur lig ik al in bed onder 2 dekbedden. Zo kom ik weer een beetje op temperatuur.

DINSDAG 21 MAART: 3DE DAG VAN DE TREKKING: van JHAPRE 28300m. naar PIKEY PEAK BASECAMP 3640 m

Om 0.6.30 uur sta ik op. Ik was mijn gezicht met een bekertje water dat op de wc staat. Ik heb met mijn kleren aan geslapen , dus ik ben weer zo klaar met aankleden. Om 0.7.00 uur krijg ik het ontbijt : twee chapatis met omelet en koffie. Om 0.7.30 uur gaan we lopen. Het eerste stuk is behoorlijk steil. Het is wel een beetje mistig, maar wel droog. Verderop wordt het steeds modderiger. Soms klaart het iets op en lijkt de zon er door te komen en dan heb je wat zicht op de omgeving, maar dat is niet lang. Onderweg staan de rododendrons in bloei. Om 10.45 uur zijn we al in Bhouda waar we gaan lunchen. Het Guesthouse, naast de tempel, waar Purna normaal gaat lunchen is gesloten, dus we gaan naar een ander Guesthouse in de buurt. Hier bestellen we noedelsoep. Het smaakt goed, maar de noedels komen uit een pakje en zijn erg zout.

Om 11.55 uur vertrekken we weer. Eerst gaan we bergafwaarts. Na een half uur begint het licht te sneeuwen, maar spoedig gaat het steeds harder sneeuwen. De bomen met sneeuw lijken op witte bloemen, erg mooi !. Op sommige stukken waar de sneeuw gesmolten is, is het modderig en staan er plassen. Ik doe mijn regenjack aan en daarover mijn poncho. Dit voelt beter, maar op stukken waar het waait , waait de poncho te veel op, en heb ik er meer last van dan plezier, en doe ik hem uit. Bergopwaarts krijg ik het moeilijk. Je kunt alleen maar naar de grond kijken waar je loopt, de omgeving is grijs en grauw en mijn vingers zijn bevroren. Langzaam , maar gestaag lopen we door . Om 15.00 uur, zijn we bij hotel mountain view op Pikey Peak base camp, de eigenaar staat al op de uitkijk. Ik ben bevroren als ik binnen kom. Ik doe mijn natte bergschoenen en sokken uit en leg ze te drogen bij de kachel. Ook mijn rugzak en handschoenen en bodywarmer zijn nat. Ik ga ook lekker bij de kachel zitten en doe mijn handdoek om mijn voeten. Langzaam ontdooi ik. Er zijn nog 2 Catalaanse meisjes die op de universiteit " verpleging " studeren. Ik versta er geen barst van wat ze zeggen. Ook zijn er 3 Engelse jongens. Ik bestel chapati en omelet en koffie. Ik heb hier een kamer met twee eenpersoons bedden en 2 grote dekbedden die ik weer alle twee ga gebruiken.

Om 18.15 uur is er elektriciteit via de zonnepanelen. Dan is er ook licht en kunnen we onze apparaten opladen in de huiskamer. Om 18.45 uur krijg ik mijn dal bhat met veel groenten Ook drink ik een paar glazen warm water. Ons trekkings-programma is aangepast. We gaan morgenochtend niet naar de "zonsopgang" op de pikey peak ,omdat de route daar naar toe waarschijnlijk erg ijzig zal zijn en moeilijk te belopen. Mijn gids Purna heeft inmiddels contact gehad met het Duitse stel en hun gids en porter, die in een ander hotel zitten. Zij lopen morgen met ons naar DASSABANJA , op 3500 m. . Als het weer tegen zit , dan blijven we daar, maar als het mee zit, dan gaan we vandaar verder lopen. De eigenaar speelt op zijn tungna (snaar instrument) . De jongelui klappen en vormen een kring.

Hij speelt alsmaar hetzelfde en het is vrij eentonig. De jongelui gaan aan de whisky of raksy , en raken aardig aangeschoten. Ik ben benieuwd hoe ze morgenochtend om 0.6.00 uur opstaan

WOENSDAG 22 MAART: 4 DE DAG VAN DE TREKKING: van PIKEY PEAK BASECAMP 3640 m. naar LAMJURA 3500 m)

Vannacht en vanmorgen was het nevelig en daarom zijn de Engelse jongens ook niet om 06.00 uur naar de "peak" gegaan om de zonsopgang te bekijken. Zij , en de 2 Spaanse meisjes, gaan naar beneden naar Bhouda , waar wij gisteren geluncht hebben. Maar wij gaan om 8.30 uur richting Dassabanjan met de porter van het Duitse stel voorop. Er is vannacht veel sneeuw gevallen en daarom volgen wij de stappen van de porter. De sneeuwlaag is zeker 20-40 cm hoog. Het Duitse stel is wat langzamer omdat de man verkouden is en moeite heeft met klimmen. De route gaat op en neer, er zijn makkelijk stukken maar ook moeilijke stukken.

Om 12.00 uur arriveren we Banjan lodge in Dassabanjan . Hier lunchen we dal bhat. Ik ga ook in de keuken zitten want daar is het bij de kachel warm . De gids Purna informeert welke route we het beste kunnen nemen. Zij ontraden de route naar beneden te nemen naar Dassabanjan omdat het daar erg glad zal zijn door de gesmolten sneeuw. En zij adviseerde de route naar boven te nemen naar LAMJURA. Om 13.30 uur gaan we lopen . Het zou 2,5 uur tot 3 uur duren voordat we Lamjura zouden bereiken. Eerst moeten we een hele lange trap omhoog. De hond van de Banjan lodge volgt ons. In het begin viel de sneeuwhoogte wel mee, maar naarmate we hoger komen neemt deze toe tot ca. 30 cm. en het gaat harder waaien en het wordt kouder. De originele trekroute is moeilijk te zien. Ook Purna is het goede spoor kwijt. En opeens gaat het fel bliksemen. Bij de 2de bliksemschicht zie ik de hond wegspringen en rent heel hard terug. Als ik de bocht om kom zie ik aan de linker kant , op een klein heuveltje, Purna liggen . Hij is buiten bewustzijn. Ik klop hem op de wangen en zie hem wel ademen en langzaam opent hij zijn ogen. Hij is helemaal gedesoriënteerd . Ik dacht dat hij dood was en schrik me rot. Wat moet ik zonder hem, ik kan ook niemand bellen want ik heb geen simkaart gekocht van Nepal. Hij vraagt " waar komen we vandaan en welke richting moeten we op". En daarna begint het zoeken naar de originele trail route. We lopen naar beneden , maar dat blijkt niet de juiste route te zijn en zo gaat het een paar keer door. Ik moet plassen , maar ik kan niet meer de knoop van mijn broek open en dicht krijgen , zo koud zijn mijn handen. Purna ziet ijzig wit en heeft een onwezenlijk gevoel. Ik zeg dat hij per telefoon hulp moet roepen, maar dan belt hij familieleden op in een dichtstbijzijnd dorp, maar die kunnen hem niet vertellen hoe hij moet lopen. Uiteindelijk komen we , na 2 uur zoeken, via een bospad, bij de nieuwe onverharde weg. Ik ben erg opgelucht want nu is het 18.00 uur en nog een beetje licht. Het originele restaurant waar we naar toe zouden gaan , is gesloten omdat er geen gasten zijn. Dus lopen we in 20 min. naar Nambur lodge in Lamjura waar we om 18.30 uur aankomen. We hebben inmiddels 5 uur vanmiddag gelopen i.p.v. 2,5 uur. Mevrouw doet de kachel voor ons aan en de kleinzoon en grootvader komen informeren. Ik doe mijn natte sokken en schoenen en jas en handschoenen uit en zet ze bij de kachel om te drogen. Na 1 uur krijgen we dal bhat. We zijn alle twee aan het bijkomen en eten niet veel. Purna kan zich niets meer van het voorval herinneren alleen dat het lopen aanvoelde alsof hij droomde.

Na weer op temperatuur te zijn gekomen met de warmte van de hout kachel en een half kopje raksi ga ik naar mijn kamer, die zich in een ander gebouw bevindt en te bereiken is via een spiegel gladde trap. De wc is buiten en daarom vraag ik een emmer waar ik vannacht op kan plassen en een beker water waar ik mijn gezicht mee kan wassen en mijn tanden kan poetsen . Dan kruip ik in bed met 2 dekbedden op me. Ik ben blij dat de dag toch goed geëindigd is want anders had ik een groot probleem gehad en had ik de hele nacht in de kou moeten doorbrengen in het bos

DONDERDAG 23 MAART, 5DE DAG v.d. TREKKING : van LAMJURA NAAR JUNBESI:

Ik heb best goed geslapen , ongeveer 10 uur. Wel een keer wakker geweest om te plassen en daarom was ik blij met mijn emmer op de kamer. Ik sta om 0.7.15 uur op en kleed me aan. Voorzichtig daal ik de ijzige trap af. Mijn schoenen en sokken zijn nog niet droog. Ik ga in de grote keuken zitten bij de kachel, want alleen daar is het warm. Twee werkmensen komen ook melkthee drinken. Ik krijg koffie en later chapati met omelet

Rond 0.8.00 uur vertrekken we. Het is vrij zonnig aan de Anna Purna berg-kant en grijs en bewolkt aan de Everest-berg kant. De sneeuw op de nieuwe onverharde weg is bevroren en daardoor wat moeilijk te belopen. In het begin van de tocht heb ik alle jassen aan omdat het koud is, maar langzaam pel ik alle jassen uit als het warmer wordt. Het nadeel van de warmte is dat de weg erg modderig wordt. Dit wordt nog verergerd door de sporadische auto's en tractors die erover heen rijden. De bomen worden ook alsmaar groener en de sneeuw is verdwenen naarmate we verder naar beneden lopen. Het uitzicht , met in het dal de kleine huisjes, is mooier bij dit zonnige weer. Op een gegeven moment kunnen we de nieuwe onverharde weg verlaten en op het oorspronkelijke trekkers pad lopen . Dus eerst gaat de weg geleidelijk naar beneden en dan een stuk omhoog. Om 12.15 uur arriveren we in JUNBESI, het eerste Sherpa dorp in Nepal. In het hotel waar Purna meestal naar toe gaat is niemand aanwezig, daarom gaan we naar een ander hotel ernaast genaamd Apple blossom garden. Daar kan ik lekker in de zon zitten en krijg ook daar mijn dah bhat. Ik heb hier een grote kamer met 3 één persoons bedden. Ook is er een warme douche bij en een toilet. Hier moet je wel voor de Wifi 30 roepies betalen. Na de lunch gaan we het lokale Boeddhistische monniken klooster bezoeken. Het schijnt 450 jaar oud te zijn en het 2de oudste klooster van Nepal te zijn. Ik heb geen zin om mijn bergschoenen uit te trekken omdat m.n. de linker schoen weer moeilijk aan gaat, door mijn opgezwollen voet. Dus ik blijf in de deur opening staan en maak foto's van daaruit. Maar de aanwezige monnik biedt aan om van diverse dingen in het klooster van dichtbij foto's te maken. Erg aardig !

Daarna lopen we verder over een bruggetje waar op een grote steen Boeddhistische tekst staat geschreven . Verderop schijnt men hier ook bepaalde bessen te kweken. Inmiddels is het ook gaan regenen. We waren van plan om verder te lopen naar andere Boeddhistische kloosters, maar daar zien we vanaf wegens de regen. We lopen nog eventjes door JUNBESI met de mooie witte huizen en de gekleurde vensters en deuren. Er staat ook een grote lagere school. Rond 15.00 uur lopen we terug naar het hotel. Ik ga naar mijn kamer en ga in mijn bed liggen omdat ik eigenlijk best moe ben , waarschijnlijk nog van de inspanning van gisteren. Daarna ga ik me douchen . Het is heerlijk om onder een warme douche te staan na 3-4 dagen alleen maar je gezicht te hebben kunnen wassen.

Daarna ga ik naar de lounge waar een Duits echtpaar zit van rond de 60 jaar. De vrouw voelt zich ziek , en haar man is ziek geweest en knapt langzaam op. Zij is pietje precies en wat klagerig. Hun plan is om een trekking te maken van 30 dagen om uiteindelijk naar een 5200 m. hoge top te lopen. Maar volgens ons zal dat te hoog gegrepen zijn voor haar. Morgen moeten ze 6 uur lopen , en dat zal waarschijnlijk al een probleem worden. Zij hebben 1 porter en 2 gidsen. Ik bestel spring rolls , want vanmiddag heb ik al dal bhat gegeten. Doch de kaas in die spring rolls proef je totaal niet en de korst is veel te vet door het bakken in de olie. Daarna raak ik in gesprek met een gids van het Duitse echtpaar. Hij verdient weinig, en wat hij verdiend als gids moet hij in een paar maanden binnen halen. Hij woont op een kamer in Kathmandu en moet huur, gas en elektriciteit betalen en geld voor eten en kleren. Hij kan er nauwelijks van rond komen. Buiten het seizoen werkt hij soms in de tuin van zijn ouders. Hij denkt er ook aan om naar het buitenland te vertrekken en daar een baan te zoeken, zoals vele Nepalese jongeren.

VRIJDAG 24 MAART: 6DE DAG v.d. TREKKING: van JUNBESI 2675 m naar PHAPLU 2475 m. hoogte.

Om 0.6.30 uur sta ik op, en om 0.7.00 uur ontbijt ik chapati met omelet en om 0.7.30 uur gaan we lopen naar de THUPTEN CHOLING MONASTERY dat op 3000 m. hoogte ligt. De weg gaat geleidelijk omhoog behalve het laatste stuk, en loopt langs een beekje. Het is half bewolkt en de zon komt regelmatig te voorschijn: eindelijk ! Rond 0.9.30 uur zijn we er. Op het omhooglopende pad staan vele ronde gebedsmolens die water transporteren . Ook zien we jonge monniken onder de 12 jaar spelen en fietsen op een terrein voor hun school. Verder naar boven bezoeken we eerst het gebedshuis . Hier staat een grote foto van de Tibetaanse Lama Trulsik Rinpoche die in 1968 dit klooster heeft gebouwd. Hij zelf is in 1958 tijdens de Chinese invasie uit Tibet gevlucht. Hier wonen honderden Boeddhistische nonnen en monniken waarvan 80% Tibetaanse vluchtelingen. Een Boeddhistische non geeft uitleg, zij is 52 jaar en al 24 jaar in het klooster. Er zitten daar 400 nonnen . Daarna zie ik een paar nonnen die garen oprollen op een bol en een monnik die kleine stokjes maakt om kaarsen aan te steken. Zo heeft elke monnik en non een taak in het klooster Daarna mag ik kijken in een zaal waar 20 vrouwen zitten die lontjes maken voor kaarsen. Ik probeer het ook te leren , maar ik krijg het niet zo mooi als zij. Rond 10.00 uur krijgen we de mogelijkheid om de kleine lama te zien. Hij is pas 10 jaar en is 16 x gereïncarneerd en is de 1ste Nepalese Sherpa lama. Ik mag zelfs met hem op de foto en ik krijg een rood koord om mijn nek en een witte sjaal. Daarna verlaten we het klooster en lopen terug naar Junbesi. Daar staan inmiddels 10 tenten van 8 Nederlandse kampeerders. Daarna lopen we door naar PHAPLU in het Solokhumbo district. De wandeling gaat via een brede onverharde weg waar ook auto's en motors mogen rijden. Het loopt erg makkelijk, en het weer is goed, half bewolkt. Om 13.00 uur gaan we lunchen, we nemen een gemakkelijke maaltijd nl. noedelsoep met ei en samosa. Ik ga hiermee lekker buiten op een stoepje zitten (heel ongebruikelijk voor Nepalese begrippen) . Verschillende honden houden me gezelschap. Daarna lopen we weer verder. Onderweg maak ik nog een paar foto's van een zusje en broertje die hooi versjouwen in een grote mand . Als we dichterbij Phaplu komen nemen we de kortste weg die meer stijgt dan de gewone weg. We komen ook langs de luchthaven waar vliegtuigen een noodlanding kunnen maken als ze niet in Lukla kunnen landen voor de Everest trekking . In deze plaats maak ik een foto van 4 zussen voor een huis. Purna belt zijn schoonzus, die verpleegster is. Ze spreken af dat Purna en ik bij haar gaan eten, en dat Purna bij haar blijft slapen en ik in het hotel. De schoonzus komt ons al tegemoet, ze is erg hartelijk. Daarna lopen we door naar het hotel iets voorbij Phaplu. In het hotel heb ik een kamer met 2 eenpersoons bedden. Daarna lopen we door naar het kantoor van de verloofde van Purna's schoonzus. Hij is docent Koreaans , voor jongens die ik Zuid Korea willen gaan werken. Daarna gaan we, via een steile weg naar de gehuurde woning van Purna's schoonzus. Ze heeft een kamer met een bed erin wat overdag gebruikt wordt als bank. Voor de keuken hangt een gordijn. Ze maakt een kop koffie en thee en schilt voor ons kiwi's. Ze heeft wifi en dan lees ik het WhatsApp bericht dat mijn twee zwagers naar een revalidatie centrum resp. verzorgingshuis gaan. Daarna gaan we een stadswandeling maken in een straat met vrij veel winkels. De schoonzus doet inkopen voor ons diner. Terwijl zij dal bhat maakt valt het licht uit en maken we licht met onze mobiele telefoon. Uiteindelijk gaan we pas om 20.45 uur eten : dal bhat met kip. Iedereen zit gezellig op de grond en eet met de vingers van de rechter hand, behalve ik. Rond 21.45 uur word ik door Purna en de verloofde van de schoonzus naar het hotel gebracht. Ik ga me daar toch even douchen ondanks dat ik geen zin daarin heb. Rond 22.30 uur kruip ik in bed. Ik zet mijn alarm op 04.30 uur en ga slapen.

ZATERDAG 25 MAART: 7 DE DAG VAN DE TREKKING: van PHAPLU 2475 m naar Kathmandu, 275 km met jeep

Om 0.4.30 uur gaat het alarm af en sta ik op. Ik kleed me aan en pak mijn spullen in mijn rugzak. Mijn bergschoenen staan voor de deur omdat ik niet met bergschoenen in de gang en in mijn kamer mag lopen. In de eetzaal zijn de lichten nog uit en moet ik ze zelf aandoen. Ik eet een pakje koekjes op die ik gekregen heb van de nonnen. Om 05.15 uur komt de jeep en Purna me pas ophalen. De rugzak gaat weer op het dak en ik mag weer voorin naast de chauffeur zitten. Daarna gaan we nog een Iraans stel en 1 Nepalese man en 3 Nepalese jongens ophalen. Tegelijkertijd neemt de gids uitgebreid de tijd om koffie te gaan drinken en om een sigaret te gaan roken. Uiteindelijk vertrekken we om 05.40 uur uit Phaplu. Het begint langzaam wat licht te worden en het verkeer komt op gang en zie ik al mensen die hun ochtend wandeling maken. Rond 0.9.00 uur hebben we een tea stop en eten chapati met curry en een gekookt ei en koffie. Net als op de heenweg gaat de route via de NH20 en NH03 en langs de rivier SUN KOSI. Op verschillende plaatsen zijn ze met de weg bezig waardoor het moeilijk rijden is . Om 11.00 uur lunchen we bij HIMALAYA HOTEL / LODGE in THAKALI BANKHHAGAR. Na 1 uur lunchpauze rijden we door. Langzaam pel ik mijn kleren uit tot mijn T shirt en opgetrokken broekspijpen want het is vandaag warm en zonnig ( hadden wij dat maar gehad tijdens de trekking).

Om 16.00 uur zijn we in DHULIKHEL en stoppen daar ook nog eens voor een tea stop en een wc stop. De zit- wc ruik je op grote afstand. De meeste Nepalezen zijn verbaast dat een vrouw van mijn leeftijd nog zulke moeilijke trekkingen kan maken. Het Iranese stel verlaat de jeep aan de rand van de stad en neemt een taxi naar het centrum. De Iraanse vrouw kan nu ineens wel tegen me praten en vraagt aan mij om met haar op de foto te gaan. Dit weiger ik omdat ze me voor die tijd ook niet zag staan. Om 17.15 uur zijn we bij de tempel in Pepsi Cola. Ik neem afscheid van mijn gids Purna .

Op mijn slippers loop ik naar mijn gastgezin, want mijn voeten zijn opgezet waardoor het aantrekken van mijn bergschoenen moeilijk zal gaan. Thuis aangekomen tref ik daar alleen ama en Nanu aan, want Keshab en Rupa zijn op zieken bezoek. Enerzijds ben ik teleurgesteld dat ze weg zijn , maar anderzijds geef het mij de gelegenheid om mijn spullen op te ruimen en me te douchen en mijn haar te wassen. Dus ik ga meteen naar boven. Als ik hiermee klaar ben rond 19.00 uur komen Rupa en Keshab thuis. Ze maken het eten klaar en rond 20.30 uur gaan we eten. Ik vertel hun mijn trekking-ervaringen en ga om 22.00 uur naar bed. Ik ben blij met mijn eigen kamer, douche en wc.

ZONDAG 26 MAART: KATHMANDU

Ondanks of dankzij mijn vermoeidheid heb ik onrustig geslapen. Ik doe weer mijn oefeningen en ga daarna douchen. Gelukkig is het douchewater warm omdat het gisteren mooi weer was en de zonnepanelen goed hun werk hebben kunnen doen. Het ontbijt is laat. Ik stel Nanu voor, (dochter van mijn gasthuis die net is begonnen met de opleiding fysiotherapie) ,om samen naar de fysio. afd. van het orthopedisch ziekenhuis te gaan. Keshab , die toch met zijn auto naar zijn kantoor/ hotel gaat rond 10.30 uur ,zet ons bij de Basmati rivier af en we lopen samen via het voetpad naast de rivier naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis kan Nanu kijken bij mijn collega's en bij mij, hoe patiënten met fysiotherapie worden behandeld. Rond 13.00 uur gaan we in de keuken lunchen en bijpraten. We verzamelen ons meegebrachte fruit en de assistente snijdt het in stukjes en legt het op een schaal. Ook Alok zie ik vandaag. We maken een plan om volgend weekend te gaan fietsen. Om 14.15 uur verlaten we de afdeling. Nanu geef er de voorkeur aan om een motortaxi te bellen om naar huis te gaan . Ik besluit om naar de ATM in Boudhanath te lopen waar ik Nepalese roepies pin en daarna loop ik door naar de STUPA IN BOUDHANATH. Ook nu ga ik achterom zodat ik geen entree hoef te betalen. Sinds corona is het niet meer toegestaan om de stupa te bestijgen. Ik loop rond en ga de tempel in. Heel verrassend kom ik de verkoper van Tibetaanse gebedskransen tegen die ik al jaren tegen het lijf loop. Ook hij herkende mij meteen en we praten met elkaar en maken foto's. Daarna loop ik terug naar huis. Bij de brug over de Bagmati rivier kom ik nota bene mijn fysio. collega Alok op zijn motor weer tegen .

Rond 19.00 uur belt Manish op, en hij geeft me het telefoon nr. van zijn neef, die professor is in de academie en ziekenhuis van DHULIKHEL, die wij morgen willen bezoeken.

Daarna leg ik wat spullen klaar voor morgen en ga naar bed.

MAANDAG 27 MAART: KATHMANDU : DHULIKHEL : NAMO BUDDHA (STUPA)

Om 7.00 uur ' s ochtends rijden Keshab, Nanu en ik met de auto naar DHULIKHEL, zo'n 25 km hier vandaan. We zetten eerst Nanu af bij haar hostel en ik neem haar wandelschoenen mee. Daarna rijden we door naar het hotel van Keshab 's vriend genaamd DHULIKHEL LODGE RESORT. Vandaar rijden we door naar het beginpunt van onze wandeling, die we maken met Keshab 's vrienden, zijn vrouw en neef.

We lopen op de rustige verharde weg omhoog naar de KALI TEMPEL . Een aantal jaren terug heb ik ook al de Kali tempel bezocht samen met Manish en zijn neef de professor, maar toen zijn we via de 1000 trappen naar boven gegaan. Vervolgens lopen we verder via een onverharde weg en via een in aanbouw zijnde nieuwe weg. Toen zagen we een mevrouw op haar land doperwtjes plukken. Ze vertelde dat we ze gratis konden plukken en meenemen omdat haar kinderen het huis uit waren en zij nu alleen woonde en niet meer zoveel doperwtjes nodig had. We plukken 2 zakken vol. Keshab geeft haar 300 roepies (in de winkel zou je er minstens 500 roepies voor moeten betalen ) En zijn vriend biedt haar aan dat ze gratis in zijn hotel kan komen eten. Daarna lopen we door (zijn neef is al verder gelopen ), nu bergafwaarts. Het uitzicht op het dal is erg mooi. We zien ook vrouwen met manden om hun hoofd gevuld met bladeren ( zie video) ( eerder heb ik ook al een foto genomen van een vrouw met een mand gevuld met groen voor de koeien). Vlak voor Dhulikhel worden we met de auto opgepikt door de chauffeur, want de hoteleigenaar wil liever niet door Dhulikhel lopen omdat iedereen hem kent en hij dan veel tijd kwijt is met praten. We stoppen bij HOTEL SARATHI in Dhulikhel waar een nieuw hotel-gedeelde aan wordt gebouwd. Hier krijgen we een rondleiding. Het ziet er prachtig uit! Daarna rijden we door naar DHULIKHEL LODGE RESORT. Hier gaan we brunchen . Aan tafel zit ook een oogarts uit Australie die al 22 jaar oog behandelingen en operaties doet op verschillende plaatsen in Nepal. Ook in dit hotel mogen we de nieuw aangebouwde kamers zien. Ze zijn prachtig met een mooi uitzicht op de bergen ( $200 per nacht). Ook hebben ze een zwembad en eromheen een groot terras met een prachtig uitzicht op de Kathmandu Vallei. Daarna hebben we een ontmoeting bij het ziekenhuis met Manish neef ,die professor is in het ziekenhuis en universiteit van DHULIKHEL. Ik heb hem 5-6 jaar geleden ontmoet en ik herkende hem meteen. Het is een bijzonder innemende en sympathieke man die vele interesses heeft en overal over kan praten. We mogen ook een leslokaal voor fysio's zien en zijn kantoor. Na 2 uur gezellig gepraat te hebben nemen we afscheid van hem.

Daarna gaan Keshab en ik met de auto naar NAMO BUDDHA (STUPA) (op 1750 m. hoogte). Het is maar een klein half uur rijden. Namo Buddha is een beroemd Boeddhistisch bedevaartsoord. Volgens de boeddhistische legende kwam een van de vroegere boeddha's ooit een tijgerin tegen die welpen had gebaard, maar ze was zo zwak dat ze niet op jacht kon gaan, waardoor haar welpen stierven van de honger. Door medelijden gegrepen, offerde de prins zichzelf op aan de tijgerin, die hem onmiddellijk verslond. In dit complex bevindt zich o.a. het Thrangu Tashi Yangtse-klooster. Het is de thuisbasis voor 250 monniken. Het is een groot complex met veel goud en gekleurde vlaggetjes en vele trappen. Een bruidspaar maakt daar foto's en ik vraag of ik een foto mag maken met de bruid. Zij vinden het ook leuk en de fotograaf schiet vele foto's van ons samen op de trap. We komen ook een groepje Nepalese jongens tegen die zich afvragen hoe het mogelijk is dat ik zo fit ben op 73 jarige leeftijd, want Nepalese vrouwen zijn na hun 60 jarige leeftijd oud en opgebrand. We ontmoeten ook een Russische vrouw die op zoek is naar koffie. Ze vertelt dat ze gemakkelijk kan en mag reizen naar landen in Azië, maar niet naar Europa en de V.S.. Ze begint te huilen als ze over de oorlog begint en vindt Poetin gemeen , maar het volk heeft niets te vertellen. Daarna rijden we terug naar DHULIKHEL LODGE RESORT. Onderweg pikken we dochter Nanu op, en gaan momo's eten bij Keshab' s vriend. Ze smaken heerlijk, maar ik kan er nooit zoveel van op. Om 18.15 uur nemen we afscheid, en brengen Nanu terug naar haar hostel en gaan melk halen omdat die in Dhulikhel het lekkerst is en vers van de koe is. Daarna rijden we terug naar huis.

Het was weer een geslaagde en afwisselende dag.

DINSDAG 28 MAART en WOENSDAG 29 MAART: KATHMANDU : THIMI

Deze 2 dagen doe ik geen echte interessante dingen om over te schrijven.

Ik doe wat boodschappen en koop een goedkoop nieuw jack en tennis pulley. Maak een afspraak bij de tandarts in IJsselstein. Doe wat bankzaken. Loop naar een nabij gelegen dorp genaamd THIMI met mooie oude tempels. En schrijf mijn belevenissen op van de afgelopen dagen en WhatsApp met het thuisfront.

HET 2DE DEEL VAN MIJN BELEVENISSEN VAN 30 MAART TOT 13 APRIL 2023 STAAN IN MIJN VOLGENDE 8ste VERSLAG