3de verslag: Nicaragua van 19 jan.-3 feb.2023

Hallo allemaal,

Inmiddels heb ik ook Nicaragua bezocht. Hieronder kun je lezen wat ik hier gezien en gedaan heb.

P.S. Lees mijn belevenissen als een boek, stukje bij stukje, want anders is het lang en saai

DONDERDAG 19 JANUARI: SAN SALVADOR.

Vandaag ga ik met de bus van San Salvador naar Managua in Nicaragua, tenminste dat was de bedoeling. Maar de goden waren me niet goed gezind. Het begon vannacht al toen ik wakker schrok en me realiseerde dat ik mijn geluksring kwijt was. Ik denk dat hij af is gegaan tijdens het zwemmen in Santa Ana. Dit was al een slecht voorteken voor de komende dag. Om 0.3.30 uur sta ik op, kleed me aan, eet een tortilla met koffie en pak bus 29 naar de Tika bus terminal San Carlos. In het kantoortje zitten nog 3 Fransen die ik eerder ben tegengekomen tijdens mijn reis. Toen moesten we ons registreren , het ticket, paspoort en corona bewijs laten zien. Toen bleek dat ik online niet het migratie formulier had ingevuld voor Honduras en Nicaragua. Ik had wel zo'n formulier uitgeprint om dat met pen in te vullen, maar niet online opgestuurd en dat had wel gemoeten. Dit kon vandaag ook niet geregeld worden, tenminste voor Nicaragua (wel voor Honduras) want dat moet minstens 1 dag voor vertrek gedaan worden. Dus er zat niets anders op dan terug te gaan naar mijn hotel en daar online deze formulieren in te vullen (de links had de baliemedewerker me gegeven ). Ik stap weer op buslijn 29 , maar twijfel of hij wel de goede richting op gaat. En daarbij kwam ook nog dat ik mijn trolleytas niet door het draai-poortje in de bus kon krijgen waardoor ik de rit staande op het trapje bij de enorm dikke chauffeur heb gemaakt. Toen ik uitstapte had ik pas een hand vrij om hem te betalen. In mijn hotel BELLA LUZ was het geen probleem om 1 nacht bij te boeken. Met goede moed begin ik online op mijn smartphone de formulieren in te vullen, maar ik moest tig keer opnieuw beginnen of omdat het formulier geen genoegen nam met mijn ingevulde gegevens of dat hij blokkeerde of omdat het hokje waarop ik moest klikken buiten het scherm viel of dat internet uitviel etc. Toen heb ik het nogmaals geprobeerd op mijn tablet, dat ging iets beter, maar ik bleef problemen houden. Daarna de hulp ingeroepen van de hoteleigenaar, maar dat schoot ook niet op. Na 3 uur worstelen ben ik opgestapt en gaan lopen naar het kantoor van de Tica bus, met de vraag of zij mij a.u.b. konden helpen met het invullen van deze migratie formulieren. Dat wilde ze wel doen en in 15 min. was het klaar en had ik 2 formulieren in handen voor Honduras en Nicaragua. De baliemedewerkster had alleen mijn paspoort nodig en hoefde helemaal niet van mij te weten: de periode van verblijf in Nicaragua en de hotelgegevens en mijn e-mailadres etc. En toen ik daar naar vroeg zei ze " je gaat toch alleen op vakantie in Nicaragua" dan hoef je dat allemaal niet in te vullen. Maar als ik dat zelf niet had gedaan bij de online versie, dan kon ik nooit naar de volgende blz. van het formulier. Maar ik was blij dat het gedaan was. Hopelijk accepteren ze deze formulieren ook aan de grens. Ik ben nog wat onder de indruk als ik naar mijn hotel loop. Om een beetje bij te komen zet ik aantal foto's op mijn weblog. Ook stuur ik een bericht naar het hotel in Managua dat ik een dag later kom. Daarna loop ik naar het centrum en kijk naar de dansers op Plaza de Liberdad. Daar word je toch een beetje blij van. ' s Avonds ga ik weer op tijd naar bed want morgen doe ik mijn 2de poging om naar Managua in Nicaragua te komen.

VRIJDAG 20 JAN: VAN SAN SALVADOR NAAR MANAGUA IN NICARAGUA:

Om 0.3.30 uur gaat het alarm weer af. En om 0.4.10 uur pak ik weer de bus lijn 29. Iemand in de bus helpt me om de koffer erin en eruit te zetten. Ik stap iets te vroeg uit de bus en moet 300 m lopen naar het kantoor van de Tica bus. Daar stond nu al een hele rij mensen ( i.t.t. gisteren) .Uiteindelijk ging de balie pas om 4.40 uur open . Er staan ook 2 Nederlandse meisjes in de rij., die komen uit Guatemala Stad en hebben de hele nacht al in de bus gezeten. Als ik aan de beurt ben gaat mijn corona app niet open , en hij vraagt een internet verbinding, maar die is daar niet. Gelukkig was het dezelfde baliemedewerkster die me gisteren geholpen heeft met de migratie papieren, dus ze geloofde me wel dat ik een geldig corona bewijs had. Ze heeft ook mijn stoelnummer verandert van 3 naar 21. In de bus zit ik naast een Nicaraguaanse vrouw. De helper van de chauffeur vertelt ons waaraan we ons moeten houden m.b.t. de wc aan boord en bij de douane. En als onze papieren niet in orde zijn dan draaien we daar zelf voor op. Ook dat we een geldig corona vaccinatie bewijs moeten hebben anders zouden ze ons niet toelaten. Ik kreeg het al een beetje benauwd want als de app dan niet opengaat dan ben ik het haasje. Dus ik vroeg de helper of hij het password van de wifi had van de bus. Daar deed hij nogal moeilijk over, maar uiteindelijk nam hij mijn smartphone mee en bracht het password in. Er stond op " verbonden ", mogelijk geen internet. Maar op dat moment kwam er een appje binnen van de IJsselsteinse buren, en toen wist dat ik verbinding had. Doch mijn corona app ging telkens maar een paar seconden open en dan verdween hij weer. Ik probeerde met mijn mobiel een screenshot te maken, maar dat lukte niet. Toen heb ik er een aantal foto's van gemaakt met mijn tablet. Ik was blij dat het gelukt was. Om 10.15 uur zijn we bij de grensovergang van El Salvador en Honduras. Bij de grens van el Salvador kwam een vrouwelijke douane beambte in de bus en die gaf een krabbeltje bij de stempel van Guatemala en nam het kleine migratie papier in. Daarna moesten we doorlopen naar de Hondurese grens. Daar moesten we in de rij staan. Bij de balie moesten we ons paspoort laten zien, $3 betalen, er werden vinger afdrukken gemaakt en een gezichtsfoto en de corona foto tonen. Dat ging gelukkig allemaal goed. Maar later realiseerde ik me dat ik geen $2 had teruggekregen van de baliemedewerkster ,want ik had $5 gegeven. BALEN !! Door de spanning had ik er op dat moment niet aan gedacht. Als iedereen weer in de bus zit , dan rijdt de bus een stukje door naar een restaurant waar mensen die dat wilden konden gaan eten. Ik had zelf eten mee genomen. Het is hier wel erg warm, ondanks dat het deels bewolkt is. Eindelijk gaan we om 12. 15 uur weer rijden over de PANA AMERICANO. In de bus is het nu ook warm i.t.t. vanmorgen. De bus gaat niet zo hard 60-80 km per uur. Op afstand zie je bergen liggen. We passeren dorpjes met kleine huisjes. Ik schrijf wat en rust wat. Hopelijk zijn we vóór het donker in Managua want ik kan waarschijnlijk Maps.Me niet gebruiken omdat ik geen kaart van Nicaragua kan downloaden met de slechte internet verbinding in de bus. Het hotel is maar 500 meter van de busterminal , dus goed om te lopen, maar als het donker is, kan het zonder navigator nog best moeilijk zijn. Om14.45 uur verlaten we Honduras weer en moeten we het paspoort weer tonen. Dan stappen we weer in de bus en moeten het migratie formuliertje afgeven aan een Tica bus-mannetje in de bus en $15 betalen (geldt voor buitenlanders, Centraal Amerikanen betalen $3) Dan rijden we naar de Nicaraguaanse grenspost waar we onze ruimbagage moeten pakken en door de scanner halen. Dan gaat de bagage weer in de bus en moeten we op volgorde ( ik ben nr. 33) in de rij staan bij de balie. en het paspoort tonen en vingerafdrukken maken. Ze vroegen niet eens naar het officiële migratie formulier. Om 17.15 uur gaan we verder met de bus.

De 2 Nederlandse meisjes gaan er in Leon uit, om 19.15 uur. Managua is nog een stuk verder. Dus ik zal wel een taxi moeten nemen. Uiteindelijk komen we in Managua bij de Tica busterminal aan om 20.45 uur. De bagage wordt uitgeladen en iedereen gaat zijn weg. Ik loop door het gebouw naar de straatkant. Bij de deur staan al verschillende taxi chauffeurs te roepen of je een taxi nodig hebt. De taxichauffeur vraagt $10 als ik het adres van het hotel doorgeef. Toen ik zei dat ik het te duur vond verlaagde hij de prijs naar $8 , en daar ging ik ook niet op in, mijn bod was $5 ( want dat had de hoteleigenaresse geschreven) en daar stemde hij mee in. Toen ik naar de auto liep , schrok ik van het oude en beschadigde beestje, maar ik ben toch ingestapt. Maar hij heeft me wel vóór het HOTEL LA POSADA DEL ARCANGEL afgezet (al was het vgl. mij via een omweg).Daar werd ik hartelijk verwelkomt door de eigenaresse. Ze wist precies wie ik was, en benoemde zelfs mijn verlate aankomst van 1 dag. Zij heeft toen ook de prijs aangepast naar 2 nachten (terwijl ik 3 nachten had geboekt ). Ik vond dat wel erg sympathiek !!! Ik was verrast door de gezellige ruimtes , aangekleed met grote schilderijen van Charles. Ook mijn kamer zag er goed uit. Een groot 2 pp bed, grote tv met Netflix, antieke kastjes, 1 flesje water, badkamer met warme douche en airconditioning en ook grote schilderijen aan de muur. Het voelde als een warm bad na die verschrikkelijk lange bustocht en onzekerheid door het niet kunnen downloaden van de kaart van Nicaragua en de taxi . Ik heb meteen op mijn kamer , op mijn 3 toestellen, de kaart van Nicaragua gedownload op Maps.Me. Daarna ben ik me heerlijk warm gaan douchen en om 22.00 uur lag ik in het heerlijke 2 pp bed.

ZATERDAG 21 JANUARI: MANAGUA

Om 0.7.30 uur sta ik op. Ik heb heerlijk geslapen en voel me een ander mens. Daarna ga ik ontbijten ; wat een genot om weer verwend te worden. Ik krijg een gevulde omelet met ham en kaas en Gallo pinto (lokaal gerecht met rijst en bruine bonen).

Daarbij krijg ik ook nog 3 soorten fruit, een glas vruchtensap en verse kaas en geroosterd brood en koffie. Daarna ga ik rond 10.30 uur lopen. Eerst ga ik wat bezienswaardigheden van Maps.Me bezoeken: bestaande uit kerken en parken in de buurt van het hotel: niet echt bijzonder , maar ik vond het al lekker om in die warmte buiten te lopen na die lange bustocht van gisteren. Het zou 32 graden zijn maar door de lichte bewolking en de stevige wind is het goed te doen. Onderweg ga ik bij een ATM Cordoba 's pinnen. Daarna loop ik naar het COMMERCIËLE CENTRUM met erg drukke binnen en buiten markten. Daar heb ik een geel bloesje gekocht voor 70 Cordoba = €1,89 en een zwarte leren ceintuur voor 150 Cordoba = €4. Daarna ben ik doorgelopen naar de OUDE KATHEDRAAL deze wordt niet meer gebruikt maar is vervangen door een nieuwe kathedraal in het centrum. In die omgeving staat ook het NATIONALE PALEIS en andere monumenten uit de tijd van de bevrijding. Daarna doorgelopen naar de KUST EN DE BOULEVARD LANGS HET MEER VAN MANAGUA. Hier staan, als versiering, grote gekleurde kunst bomen. Het is een echt mooi toeristisch uitgaans-omgeving. Terug in mijn hotel kan ik ' s avonds nog heerlijk in de tuin buiten zitten in mijn T shirt. Wat is het een zaligheid !

ZONDAG 22 JANUARI : VAN MANAGUA NAAR LEON:

Tijdens het ontbijt spreek ik een Duits stel die gefietst hebben van Alaska naar Nicaragua in 6 maanden. En haar man of vriend is nu een beetje ziek en daarom doen ze het een beetje rustig aan. Maar het plan is naar Costa Rica en Panama te fietsen , daarna vliegt hij naar Duitsland terug en gaat zij verder met de boot naar Columbia en fiets alleen in Columbia. Dat vind ik erg dapper. Daarna loop ik naar de Tica bus terminal, want ik wil weten of ik voor de grens van Nicaragua en Costa Rica op 3 februari ook zo'n ingewikkeld online migratie formulier moet invullen. Gelukkig is dat niet het geval. Zij volstaan met het paspoort, een klein handmatig ingevuld migratie formulier en $4. Om 11.00 uur ga ik met een taxi naar UCA waar een interlokaal microbusje me naar LEON brengt. De Taxi kost normaal 70 Cordoba (€ 2, 25) maar omdat het zondag is rekent hij 100 cordobas = €2,70. Als ik bij de UCA aankom staat het busje er al en neem ik de laatste plaats op de achterbank in. De trolley tas kan net achter de schuifdeur staan en de rugzak in het middenpad. Ik zit naast een Nicaraguaanse man die meteen begint over geld wisselen , maar dat doe ik nooit meer na de slechte ervaring in Ghana. Daarna hebben we toch nog wel in het Spaans gesproken over Nederland en Nicaragua.

Het busje kost 78 cordobas ( = € 2,10) , maar voor de trolleytas moest ik extra betalen nl. totaal 100 cordobas (€2,70). Rond

12. 45 uur zijn we in Leon. Ik stap eerder uit want dat lijkt mij korter dan door te rijden naar de terminal. Dan moet ik nog wel 1,5 km = 18 min. lopen naar HOTEL HARVEST HOUSE. Er is in die straat een markt waardoor het daar druk en bloedwarm is. In het hotel word ik leuk opgevangen door de vrouwelijke medewerkster. Ik heb kamer nr.14 met een 2 pp bed en koude douche en wc en een fan, een zitje buiten voor de deur. Het is incl. ontbijt (wist ik niet ) en ik kan gebruik maken van de keuken .

Daarna ga ik wat etenswaar halen, m.n. fruit en groenten zijn erg goedkoop. Vervolgens loop ik naar het Centrum waar vele hele grote en mooie kerken bevinden zoals de RECOLLECTION KERK, PARROQUIA DE SAN JUAN APOSTOL, KATHEDRAAL VAN LEON, PATIO DEL PRINCIPE CATEDRAL LEON, PARROQUIA NUESTRA SENORA DE DOLORES , ST. FRANCIS OF ASSISI CHURCH. 's Avonds kan ik nog lang buiten zitten want het koelt maar af tot 21 graden. De hele nacht laat ik de fan draaien want anders is het niet te harde op mijn kamer

MAANDAG 23 JANUARI: LÉON

Voordat ik me kan gaan douchen moet ik de waterpomp aanzetten want anders staat er geen druk op het water. Meteen was ik wat kleren uit. Daarna ga ik ontbijten. Dit doe ik samen met een Australisch gezin met 2 kinderen die al 6 maanden in Nicaragua verblijven omdat ze het niet eens zijn met het Australisch beleid. Als ontbijt krijgen we scrambled eggs en Gallo pinto. Daarna ga ik naar de busterminal om uit te zoeken waar en hoe laat de bus gaat naar MALPAISILLO, morgenochtend. Hij gaat elk half uur. Dus morgen ga ik het uitproberen om naar de TELICA VULKAAN te gaan.

Ik loop nog eventjes over de markt , maar ook nu is het hiervoor veel te warm en te druk. Het is / wordt 34 -36 graden. Daarna loop ik naar LA IGLESIA DEL CALVARIO en de BASILICA CATECRAL DE LA ASUNCION. Ik ga niet naar het dak van de kathedraal want daar moet je je schoenen uitdoen en dan is het bloedheet aan je voeten. Ook bezoek ik de MERCADO CENTRAL = de overdekte binnenmarkt . Eigenlijk is het veel te warm om in de binnenstad te lopen. Dus ga ik een tijdje op een bankje in de schaduw zitten. Dan zie ik voor mijn eigen ogen een vrouw midden op het plein haar broek naar beneden trekken en gaat plassen. Hoe durft iemand dat zo in het openbaar te doen. Doch niemand reageert erop. ' s Avonds ga ik op tijd naar bed want ik wil om 07.30 uur aan het ontbijt zitten want daarna ga ik naar de TELICA VULKAAN.

DINSDAG 24 JAN: LEON (poging om naar de vulkaan te gaan)

Om 8.40 uur pak ik op de BUSTERMINAL van Leon, de bus naar MALPAISILLO. Hij doet er 1 uur over en kost 35 cordoba = €0,81. In MALPAISILLO kijk ik op Maps.Me en zie dat de afstand naar de Telica vulkaan 23 km = 6 uur lopen is , en naar De Cerro Negro 28 km = 6 uur 14 min lopen. Dit is verder dan ik verwacht en gehoord had. De jongens van de fietstaxi's zeggen dat Cerro Negro vulkaan dichterbij is dan Telica vulkaan. Ik weet dat ik deze afstanden heen en terug niet kan lopen , dus het beklimmen van de vulkaan gaat vandaag niet gebeuren. Dus ik besluit om dan maar een déél van de route naar de Cerro Negro vulkaan te gaan lopen. De eerste straten zijn verharde wegen maar al gauw kom ik op een lang, onverhard pad terecht. Soms met zicht op de heuvels ( wrsch. zal er een wel de Cerro Negro zijn) . De zon schijnt volop en de temperatuur is 34-36 graden. Het is zo warm dat ik in mijn B.H. ga lopen. Op een gegeven moment kom ik een corona vaccinatie team tegen. Ze zijn erg enthousiast om mij te zien. Af en toe word ik gepasseerd door enkele motors, paard en wagen en pick-ups, maar voor de rest is het vrij stil. In het plaatsje ROTA staan een paar huisjes. Om 13.00 uur, nadat ik 13 km heb gelopen, keer ik om en loop weer 13 km terug naar MALPAISILLO. Gelukkig kan ik onderweg nog 1 liter water kopen want je verliest wel veel vocht bij deze hoge temperaturen. Om 16.20 uur komt de bus naar Leon. Ik ben behoorlijk moe en ben blij dat ik in de bus zit. Vanavond ga ik op tijd naar bed. Ik weet nog niet wat ik morgen ga doen : of naar het strand van PONCELOYA. (42 min met de bus naar het strand) of opnieuw een poging wagen naar de TELICA VULKAAN . Dus ik slaap er nog een nachtje over.

WOENSDAG 25 JANUARI : LEON - TELICA VULKAAN

Om 6.30 uur sta ik op. Nu weet ik het zeker. Ik ga weer een poging wagen om de Telica vulkaan te beklimmen. Inmiddels krijg ik ook een appje binnen dat een buurmeisje is geboren op 24 januari. Ook nu pak ik de bus naar MALPAISILLO, maar nu stap ik eerder uit nl. na 11 km bij QUIMERA PUENTE.

Ik zit naast een jonge man uit SAN JACINTHO. Die vindt het maar gevaarlijk en lang en onverstandig om in die hete zon de Telica te beklimmen. Hij kent wel een gids die me zou kunnen begeleiden. Maar ik bedank hem daarvoor.

Vanaf de QUIMERA Brug loopt een pad van 10 km. naar de TELICA VULKAAN. Het is best pittig gezien de omstandigheden , want eerst moet ik door een opgedroogde rivierbedding ,wat moeilijk lopen is. En andere stukken zijn vrij steil. En daarbij komt dat het bloedheet is. Onderweg vind ik een stok die goed van pas komt. Op de steile stukken, m.n. 1 tot 1,5 uur vóór de vulkaan heb ik wel even overwogen om terug te gaan. Maar ik heb toch doorgezet en daar ben ik achteraf wel blij om. Ik ben toen maar tot 100 gaan tellen en dan mocht ik van mijzelf gaan zitten. Dit heeft me wel verder geholpen. Ik ben maar 4 mensen tegen gekomen : 2 jongens en een jong stel. Gelukkig kwamen er ook wat minder steile stukken voor, waardoor ik uiteindelijk om 13.00 uur bij de krater aankwam (dus na 3H 45 uur lopen ) Het is een grote krater met gekleurde wanden waar zwaveldamp opstijgt, waardoor het zicht beperkt blijft. Het is een stratovulkaan , heeft 6 kegels, de hoogste daarvan is 1061 meter hoog. Er is een dubbele krater op de top, 700 meter breed en 120 meter diep.

Er worden hiernaar toe ook SUNSET TOURS en OVERNACHTINGS TOURS georganiseerd, maar ik ga liever overdag en bepaal zelf mijn tempo en het scheelt me $50 of nog meer. Ik blijf een half uur bij de krater. Ik probeer wat te eten , maar ik heb zo'n dorst dat ik de gemaakte tortilla's niet weg krijg. Daarna loop ik nog richting de VLEERMUIZEN GROT , maar die laat ik voor gezien. Om 13.40 uur loop ik die 10 km weer terug, nu in 3 uur. Ik dacht dat het veel sneller zou gaan, maar dat viel tegen doordat op de paden naar beneden veel rollende stenen liggen, waardoor je snel uitglijdt. Maar het is minder inspannend dan naar boven. Daarna pak ik de bus weer terug naar Leon waar ik om 17.30 uur aankom. Op mijn smartphone zie ik dat ik vandaag 30,5 km in totaal heb gelopen.

DONDERDAG 26 JANUARI: VAN LEON NAAR GRANADA.

Om 10.00 uur neem ik afscheid van het hotel en loop via de markt naar de terminal. Ik wou eerst een omweg maken omdat het soms zo druk is met mensen, bakfiets taxi's en auto taxi's, maar ik heb het niet gedaan, en ik kon er door heen komen

De "intercollectivo" naar Managua stond al klaar bij de busterminal. Mijn koffer gaat op het dak (want anders moet ik voor 3 personen betalen (en mijn rugzak gaat mee de microbus in) Ik moest 100 cordobas betalen (voor mijzelf en de koffer). Hij doet er 2 uur over een afstand van 94 km) . Als ik uitstap in Managua staat de " intercollectivo" naar Granada al klaar en kan ik en de bagage zo overstappen. Naar GRANADA is het 45 km en hij doet er 1 uur over en kost normaliter 37 cordobas (maar met koffer 64 cordobas) Ik moet uitstappen bij Iglesia Merced en dat is 25 meter of 2 blokken van HOSTEL DE BOCA EN BOCA. Het is op deze vakantie weer voor het eerst dat ik op een slaapzaal slaap met 5 een persoonsbedden op de 1ste verdieping, met een fan en een kast per persoon . Er liggen nu alleen maar mannen op die zaal. De douches en de w.c's zijn beneden. Er is een gedeelde keuken (met ijskast). Er is een binnentuin met zitjes en een bar met een open dak. Het ziet er gezellig uit. Na me geïnstalleerd te hebben, ga ik de Stad Granada bezoeken met de IGLESIA de la MERCED, het Centrale Park (wat ik nog ken van mijn groepsreis met Djoser), PALACIO MUNICIPAL, PALACIO EPISCOPAL, de Cathedral. Bij de IGLESIA DE GUADALUPE staat weer een vijftien jarig meisje in bruidsjurk. Daarna loop ik, via de CALLE EL CAIMITO (autovrij met veel restaurants) naar de kust van het MEER VAN NICARAGUA met het Parque Urbano. Daar ligt een dok en een loopbrug waar ook schepen vertrekken naar OMETEPE. Om 18.00 uur wordt een welkomstdrankje aangeboden door het hostel. Alle nieuwkomers zitten aan een grote tafel. Erg gezellig met alleen maar jongelui. Na een koude douche ga ik naar de slaapzaal. Er liggen al 2 mannen in bed, daarom moet ik stil aan doen en geen licht aan doen en dat is best lastig.

VRIJDAG 27 JANUARI: GRANADA: LAGUNA DE APOYO

Ook in dit hostel is het ontbijt inbegrepen . De ene dag krijg je gallo pinto en de andere dag 2 pannenkoekjes met stukjes banaan en stroop. Via Calle LA POLVORA loop ik naar de LAGUNA DE APOYO. Het is een onverhard pad van ca. 6 km . Het is vandaag ook licht bewolkt en er staat een stevige wind waardoor het iets minder warm aanvoelt.

Helaas kom je niet helemaal aan het water, maar je hebt wel een mooi uitzicht over het KRATER MEER. Ook aan deze zijde loopt er geen pad parallel aan het meer. Daarna loop ik terug en ga een poort door richting Casa Vista Lagos. Dit lijkt op een landgoed waar welgestelden wonen , te zien aan de mooie huizen die hier staan. Op een gegeven moment loopt er een steile weg naar beneden, die ik ook voor een deel afloop. Maar ook nu kom ik niet helemaal aan het water. Helaas ! Dan loop ik terug. Om toch nog van het water te genieten ben ik vervolgens bij het MEER VAN NICARAGUA gaan zitten. Dit was wel lekker tot dat een wat zwakbegaafde vrouw naast me kwam zitten die maar niet van mijn zijde wilde wijken. Toen ben ik zelf maar opgestapt

Via de CALLE LA CARRILERA, loop ik naar de boulevard bij de dok. In dat straatjes staan hele armoedige huisjes. Wat een contrast met de toeristische boulevard en de Calle La CALZADA , een paar straten verder. Terwijl ik naar mijn hostel loop , probeert een jongen, die mij van achteren benaderde, mij mijn mobiele telefoon uit mijn handen te rukken . Gelukkig had ik hem stevig vast en daarna rende hij weg. Ik riep nog " politie ". Een paar mensen waren er getuigen van , maar konden ook niets doen. Ze zeiden wel dat het een gevaarlijk straatje was en dat ik voorzichtig moest zijn. Het was nota bene rond 17.30 uur en nog volop licht. Ik dacht dat Nicaragua het veiligste land was van Midden Amerika !

ZATERDAG 28 JANUARI: GRANADA, CATARINA, SAN JUAN DE ORIENTE EN NIQUINOHOMO

Vandaag ga ik met de bus naar CATARINA, 20 km van Granada (18 Cordoba, 55 min.). Als ik buiten kom ziet het vrij donker en begint het iets te regenen, daarom neem ik voor alle zekerheid maar mijn poncho mee. De hele dag doe ik mijn mobiel in mijn rugzak die ik op mijn borst draag. Een wijze les van gisteren want ik wil niet dat ze hem stelen. Ik loop in Catarina door de gezellige straatjes met leuke gekleurde huisjes. Er staat ook een kerkje, maar die is gesloten. Daarna loop ik door naar de MIRADOR. Hier heb je een geweldig uitzicht op het KRATER MEER, DE LAGUNA DE APOYO. Jammer dat het zo hard waait en bewolkt is. Er spelen ook muzikanten op een marimba, gitaar en rasp. Heel gezellig. Ik zie op Maps.Me dat er nog een 2de Mirador is. Hiervoor moet ik een pad volgen door het woud en direct langs de LAGUNA. Het is een prachtig onverhard pad met veel bloemen en mooie gekleurde vlinders en is 2, 5 km tot aan de Mirador ( je kunt nog wel verder lopen, maar dat heb ik niet gedaan) . Ik liep daar alleen en ben niemand tegen gekomen. Dus wat mij gisteren niet lukte om langs de LAGUNA DE APOYO te lopen , is me vandaag wel gelukt!!, maar precies aan de andere kant van de Laguna. Daarna ben ik teruggelopen en vlak voor het einde van het pad kom ik nog net te vallen toen ik op een grote kei stapte die niet vast lag. Hierdoor liep ik een huidwond op aan mijn rechter onderarm. Verder is Catarina nog rijk aan mooie bloemen en planten-bedrijven en een prachtige ECO TUIN. Heel apart voor midden Amerika. Daarna loop ik door naar SAN JUAN DE ORIENTE, waar veel pottenbakkers en kunstenaars zitten. En vervolgens naar NIQUINOHOMO, met een mooie oude kerk. Om 14.00 uur gaat de zon schijnen. Ik was van plan om de bus terug te pakken maar ik loop toch nog weer terug naar de MIRADOR VAN CATARINA, want met de zon en blauwe lucht is het zicht nog veel mooier. Daarna naar de bushalte gelopen bij de rotonde. Voor het eerst moest ik 45 min. wachten op de bus naar Granada.

ZONDAG 29 JANUARI: GRANADA - MASAYA

Vannacht sliepen we met 2 vrouwen en 3 mannen op de slaapzaal. Iedereen was ook nu weer stil

In de ochtend ga ik eerst naar de markt in Granada. Het is ook hier weer een ontzettend grote binnen en buiten markt. Ik begin in een stadium te komen , dat die drukte op de markt me tegen gaat staan. Daarna loop ik naar het mooie SAN FRANCISCUS KLOOSTER. Vervolgens besluit ik om toch de chickenbus te nemen naar MASAYA. Hij vertrekt om 13.20 uur, afstand 19 km, kost 17 Cordoba 's en komt om 14.00 uur aan op de terminal van Masaya , waar ook de markt/ MERCADO MUNICIPAL is. Ik vraag nog aan de chauffeur waar ik de bus terug naar Granada kan pakken en ik loop er zelfs naar toe en zie daar een chickenbus staan met het opschrift Granada erop. Dan loop ik eerst naar de IGLESIA DE SAN JERONIMO en naar de IGLESIA SAN MIGUEL en naar DE MASAYA LAGOON, wat een prehistorisch kratermeer is van 27 km2, die op een oude vulkaankrater ligt. Erg mooi ! Ook nu word ik gewaarschuwt voor dieven. Ik loop door de MERCADO DE ARTESANIAS dat achter een oude gerestaureerde muur zit. Hier hangen veel hangmatten en er liggen mooie souvenirs. Daarna loop ik naar de PARQUE CENTRAL , waar het gezellig druk is m.n. op zondag en een mooie kerk staat LA ASUNCION en een fietser kinderkarretjes trekt. Rond 16.15 uur loop ik terug naar de busterminal van Masaya. Maar het blijkt dat daar vandaan geen bus meer naar Granada gaat. Ik moet elders een bus zoeken; rechtdoor, bij een ziekenhuis etc. Op MapsMe wordt ook een bushalte aangegeven waar vandaan de bus naar Granada gaat, maar dat klopt ook niet. Daarna nog aan andere mensen gevraagd, waarvan de een zegt" er gaat geen bus meer naar Granada" en de ander gaf me nog wel hoop nl. dat ik op de grote weg de "collectivo" kon nemen van MANAGUA - GRANADA. Ik moest daarvoor wel nog een stuk lopen, maar toen ik daar aan kwam hoefde ik maar 5 min. te wachten toen hij kwam. Ik moest wel staan, want hij was vol, maar dat vond ik niet erg, want ik zat erin. Het voordeel was dat hij er maar 30 min. overdeed, veel minder onderweg stopte dan de heenweg bus, en bij de MERCED KERK , naast het hostel, stopte. En hij was maar 3 Cordoba duurder ( 20 Cordoba).

Toen ik in de microbus zat begon het ineens kortdurend te regenen. In de MERCED KERK heb ik nog een stukje van de kerkdienst meegemaakt en de hostie nog ontvangen.

Terug in mijn hostel slaapzaal valt het me op dat er ook nu weer 3 jongens , vroeg op de avond, op bed liggen met hun mobiel. Je zou denken dat ze liever alleen zijn , dan zich aansluiten bij de andere jongeren beneden. Of hebben ze moeite met het leggen van contacten?? Joost mag het weten.

MAANDAG 30 JANUARI: VAN GRANADA NAAR MOYOGALPA OP ISLA OMETEPE

Vandaag vertrek ik weer uit Granada en verkas naar MOYOGALPA op ISLA OMETEPE

Om 0.7.00 uur sta ik op. Ik moet alles stilletjes doen want de andere kamergenoten slapen nog. Om 8.00 uur krijg ik het ontbijt ; 2 pannenkoeken met schijfjes banaan en siroop met koffie en ananas toe. Om 8.40 uur loop ik naar de chickenbus die naar RIVAS gaat . De helper komt me al tegemoet en zet mijn koffer op zijn hoofd. Daarna gaat koffer en rugzak boven op de bus. De bus vertrekt om 9.20 uur . Het is maar goed dat ik gelezen had dat er om 9.15 uur en daarna pas om 11.30 uur een bus naar RIVAS ging, want anders had ik lang moeten wachten. De afstand is 65 km, prijs 50 cordobas en voor de bagage ook 50 cordobas. Aankomst in Rivas 10.50 uur. Daar staan heel wat taxi chauffeurs die je naar de haven van SAN JORGE willen brengen. Ik stap met een Hongaars stel in een gezamenlijke taxi. Daar heb ik de Ferry naar MOYOGALPA van 12.00 uur , die er ruim 1 uur over doet. Het herinnert mij aan jaren terug toen we, tijdens een groepsreis, schipbreuk op liepen midden op het meer en de journalist in ons gezelschap de kustwacht in Nederland opbelde. Maar nu verliep alles naar wens. In 10-15 min. loop ik naar GUESTHOUSE NENA IN MOYOGALPA. Ik heb daar een eenvoudige kamer met wc en koude douche en mag de koelkast gebruiken , maar niet de keuken en de wasmachine wat wel in Booking.com staat. Ik moet meteen ,bij inschrijving, betalen (ik had liever op de dag van vertrek betaald want dan kon ik beter zien of ik met cordobas of dollars zou betalen). Dus heb ik toen maar cash betaald met cordobas. Dit heeft wel tot gevolg dat ik de komende dagen zuinig met de resterende cordobas om moet gaan want ik wil de laatste dagen in Nicaragua niet meer gaan pinnen voor een klein bedrag. Na me geïnstalleerd te hebben ga ik kijken wat MOYOGALPA te bieden heeft. Het heeft 1 supermarkt (Pali) en vele kleine winkeltjes en een geel geverfde kerk, en vanaf de haven loopt de weg omhoog. Ik loop naar een uitzichtpunt over het meer. Al met al geen hoogstandjes. Rond 18.00 uur bekijk ik de zonsondergang bij het meer. Ook in dit Guesthouse kan ik 's avonds lekker buiten zitten, daar ben ik wel blij om want op mijn kamer is het vrij warm.

DINSDAG 31 JANUARI; MOYOGALPA -ESQUIPULAS

Deze douche is weer een nieuwe ervaring: het koude water komt uit de douche in een smalle stroom , idem als uit een slang of buis. Het ontbijt bestaat uit gallo pinta ,terwijl in Booking.com staat dat er een Amerikaans ontbijt wordt geserveerd. Het is niet veel en ik vraag of ik nog iets bij kan krijgen. NEE, is het antwoord of ik moet extra bij betalen. Ook een tweede kop koffie, kan er met moeite af. Vandaag ga ik lopend een paar dorpjes in de buurt van Myogalpa verkennen. Ik had gehoopt dat er een weg zou zijn langs het MEER VAN NICARAGUA, maar dat is niet het geval. Dus loop ik via de verharde weg naar ESQUIPULAS, waarbij ik langs de luchthaven la Paloma kom, met een mooi zicht op vulkaan Concepcion.

Daarna loop ik door naar LOS ANGELES (6,4 km). Via onverharde paden kom ik terecht bij LA PUNTA RESORT en PUNTA VIVA, twee uitzichtpunten aan het MEER VAN NICARAGUA. Daarna loop ik terug. Er staan veel bananen bomen langs de weg, en er rijden veel motors en scooters op de weg die veel gehuurd worden door toeristen om het eiland te verkennen. Aan het eind van de middag ga ik nog in een parkje zitten waar de ferry vertrekt en aankomt. Het is een gezellig plekje waar je ook de zon ondergang mooi kunt zien. Het lukt mij vandaag niet om tortilla's te kopen, alle kraampjes zijn gesloten of onbemand. Dus voor de afwisseling koop ik maar een heel bruin brood.

WOENSDAG 1 FEBRUARI : MOYOGALPA - SAN MARCOS

Ik wil wat meer van het eiland Ometepe zien o.a. Merida, maar er gaat maar 1x p.d. heel vroeg een bus er naar toe en die gaat aan het begin van de middag terug, dus dat is geen optie om te doen. Dus ik besluit om naar SAN MARCUS te lopen via een oplopende verharde weg. Hierbij passeer ik het plaatsje LA CONCEPCION , waar vandaan een pad loopt naar de VULKAAN CONCEPCION ( 3,5 uur lopen). Er passeren vrachtwagens met "platanos" en een paar hordes koeien begeleid door een jongen op een bromfiets. Verder kom ik regelmatig, quads, motors, scooters en fietsers tegen , maar ook vele kleine armoedige huisjes en scholen met kinderen in uniform. Vanaf San Marcos volg ik een onverhard pad naar PLAYA SAN JUAN. Hier liggen veel stenen en lavazand waardoor het moeilijk lopen is. Ik moet ook een afgesloten hek open maken, wat dient voor de koeien ( ik laat me hierdoor niet meer afschrikken) om bij het strand te komen. Doch de PLAYA stelt niet zoveel voor. Slechts 3 m. breed , zwart zand met stenen en bomen. Ik kom daar 3 personen tegen. Een vrouw die aan het wassen is en 1 man die net heeft gezwommen en 1 man die bezig was met een boot. Ik ga daar mijn brood opeten. Daarna loop ik terug via een onverhard pad wat aanvankelijk niet eens door MapsMe wordt aangegeven, maar vgl. 2 mannen is het de kortste weg naar San Marcos. Onderweg vind ik diverse sinaasappels die van de boom zijn gevallen wat goed van pas komt omdat ik nog wat hongerig ben). De blaar onder mijn rechter voet begint op te spelen. Onderweg krijg ik zelfs tot 2x toe een regenbui van 10 min. Het regent behoorlijk. Ik ga onder een boom schuilen. Als de regen voorbij is gaat de zon weer schijnen. Het is Jantje lacht, Jantje huilt. Rond 16.30 uur ben ik weer terug in MOYOGALPA. Ik vraag aan de eigenaar van mijn pension of ik een emmer kan krijgen om mijn wasgoed te laten weken. Ook hierover wordt moeilijk gedaan. Ik krijg een zwarte emmer die ik 2 uur mag gebruiken. Daarna doet zich weer een akkefietje met de koffie voor. Ik had al oploskoffie in een mok gedaan. De vrouw des huizes neemt de mok mee en dan blijkt dat ze de mok uitgespoeld heeft en alleen met warm water terugkomt. IK WAS ER AL BANG VOOR , dat dat stomme mens zoiets zou doen. Ik vraag van haar een nieuwe kop koffie en krijg die ook bij gratie Gods. Nadat ik gegeten heb begint het heel hard te regenen , tot 2x toe. Ik verhuis naar binnen . Daar spoel ik de was uit en hang het aan de waslijn onder een afdakje.

DONDERDAG 2 FEB: MOYOGALPA - EL JAPON EN SAN CAYETANO.

Ook vanochtend heb ik weer een aanvaring met het personeel van mijn pension. Ik vraag bij mijn ontbijt voor een 2de kopje koffie. Daar moet ik allereerst meer dan een half uur op wachten. Maar dan komt een meisje de koffie brengen en zegt daarbij dat ik nog 4 koffie moet betalen, ook van de vorige dagen. Ik reageer zeer verontwaardigt en geef de koffie terug en zeg " dat ik het niet normaal vind dat ik voor een 2de koffie bij mijn ontbijt moet bijbetalen". "In andere hostels en hotels hoort dat er gewoon bij". Het meisje sputterde nog tegen, maar ik zei " in dit pension kan niets van harte, overal moet je voor betalen " En dat ik het zal melden bij Booking.com. Toen nam ze de koffie mee en ik dacht dat ze hem weggespoelde in de gootsteen. Maar na 5 min. kwam ze terug met een kop koffie en zei dat ik er niets voor hoefde te betalen, zonder tekst of uitleg. Maar ik heb inmiddels mijn buik vol van dit pension. Gelukkig vertrek ik morgen. Daarna loop ik over een zandpad naar de plaatsjes EL JAPON EN SAN CAYETANO. Ik dacht dat ik zo door kon lopen naar Los Angeles, maar dat lukte me toch niet. Toen ben ik iets teruggelopen en het pad genomen naar de LUCHTHAVEN LA PALOMA . En daarna teruggelopen naar de haven waar de ferry vertrekt en aankomt en daarop een bankje gaan zitten en genoten van het uitzicht. Het is inmiddels overwegend bewolkt en het waait behoorlijk. Elk half uur vertrekt een ferry en komt er een aan. Terug in mijn pension zie ik dat ik nog steeds geen toegangscode van mijn appartement in San Jose ontvangen heb, dus ik stuur ze nogmaals een bericht, want zonder code kom ik het appartement niet in. Vanavond ga ik vroeg naar bed want morgenochtend moet ik om 05.00 uur opstaan voor de ferry naar RIVAS.

Vrijdag 03 FEBRUARI : VAN MOYOGALPA (NICARAGUA) NAAR SAN JOSE (COSTA RICA)

In de volgende blog gaat het verhaal verder met de belevenissen in Costa Rica van 3 tot 16 februari.

De foto's komen nog.

Groetjes van Francine