6de verslag: Suriname van 28 febr. tot 13 mrt. '23

Hallo allemaal,

Mijn vakantie in Suriname zit er (bijna) op. Het was weer een hele ervaring om te vertoeven in een vroegere Nederlandse kolonie, waar Nederlands wordt gesproken en de plaatsen en straten Nederlandse namen hebben. Helaas moet ik bekennen dat ik Paramaribo wat tegen vind vallen. Maar de jungle is prachtig, doch daar kom je alleen via een georganiseerde tour die meestal best prijzig is. Lees zelf maar wat ik gezien en beleefd heb

28 februari: van PANAMA STAD naar PARAMARIBO

Om 0.5.30 uur sta ik op. Iedereen op de slaapzaal slaapt nog, dus ik moet alles muis stil doen. Ik doe zoveel mogelijk op de overloop want dan heeft niemand er last van. De receptionist draagt mijn trolleytas naar beneden. Dan bel ik een Uber taxi op. Inmiddels weet ik dat ik hun ook kan bellen met wifi en dat ik er niet perse een lokale simkaart voor nodig heb. Ook nu heb ik Uber 2x moeten aanvragen. Bij de 1ste keer verscheen er wel een chauffeurs-naam in beeld en de afstand waar hij zich bevond, maar hij kwam gewoon niet. Toen heb ik het een 2de keer aangevraagd en toen kwam de taxi wel met een andere chauffeur. Het is 21 km naar de Internationale luchthaven Tocumen in Panama Stad

Op de luchthaven kon ik meteen inchecken. Ze vroegen wel naar mijn vliegticket naar Nederland, mijn gele koorts stempel en mijn corona vaccinatie bewijs. Bij de controle van de handbagage moest ik zelfs mijn horloge afdoen en mijn sandalen uit doen. Verder ging alles soepel. De vlucht duurt 4 uur naar Paramaribo.

In Suriname is het 2 uur later dan in Panama en 4 uur vroeger dan in Nederland. Om 15.30 uur komen we aan in Paramaribo. Bij de douane hebben 60 plussers voorrang, dus daar bofte ik bij. Ik moest mijn entry fee voucher laten zien en ik kreeg een stempel in mijn paspoort. Ik loop naar buiten, want daar zou een taxi mij opkomen halen. Maar er verschijnt geen taxi met de naam van het hostel erop. Alle andere chauffeurs willen mij wel een rit geven voor $50 , maar daar ga ik niet op in. Ik vraag aan een chauffeur of hij mijn hostel kan bellen, waarna ik met de receptioniste spreek. Zij zal een andere taxi voor mij regelen en mij terug-appen, maar ik hoor en zie helemaal niets en niemand meer. Uiteindelijk blijf ik voor de luchthaven alleen staan en een chauffeur wil mij wel voor $30 naar mijn hostel brengen. Ook hem laat ik naar mijn hostel bellen en zij stemmen toe. Er zit nog een mevrouw in de auto die over moet stappen op een minibusje om in Frans Guyana te komen. Uiteindelijk ben ik pas om 18.00 uur in mijn hostel TWENTY4. Zij bieden hun verontschuldiging aan want daar blijk dat zij , in alle drukte, vergeten zijn om een taxi te reserveren voor mij. Als vergoeding bieden zij aan om de helft van de taxikosten te vergoeden en bieden mij een drankje aan. Ik heb hier een eigen kamer en een douche en wc op de gang. Ik kan ook gebruik maken van de keuken, beneden. Verder hebben ze een zitje buiten en binnen. Het ziet er gezellig uit. Ik ga daarna geld pinnen . Hier kun je maar 2000 Surinaamse dollars pinnen per dag, wat neer komt op €57,70. Daarna ga ik wat te eten kopen. Als je op straat loopt waan je je in Nederland, omdat de mensen Nederlands spreken en de straten Nederlandse namen hebben.

's Avonds spreek ik veel mensen die ook in dit hostel verblijven, ook een Nederlandse man die in de bush bush leeft, maar naar Paramaribo is gekomen om inkopen te doen. De wifi verbinding is niet zo best en daarom lukt het me aanvankelijk niet om mijn weblog te verzenden, maar na 23.00 uur lukte het wel en daarom ging ik pas rond 12.00 uur s 'nachts naar bed.

' s Avonds begint het te regenen en voor de komende dagen wordt ook veel regen voorspeld.

WOENSDAG 1 MAART : PARAMARIBO ( vaak Par'bo genoemd)

Ook in dit pension is het ontbijt inclusief. Gelukkig geen pannenkoeken, maar 3 geroosterde boterhammen, 1 gekookt ei, pindakaas, jam, chocolade pasta en boter. Ook vanochtend regent het fors. De weg staat blank, maar rond 12.30 uur is het zo goed als droog en kan ik Paramaribo gaan verkennen.

Ik ga eerst de mooie houten neogotische PETRUS AND PAULUS KATHEDRAAL bezoeken, die gebouwd is in 1885. Er is een mis bezig ter ere van 2 jarigen, een oude dame en een jonge knul. Daarna loop ik naar de witte houten CLOCK TOWER = de Parbo klokkentoren welke staat op het gebouw van het ministerie van financiën op het Onafhankelijk plein in het historisch centrum van Paramaribo. In deze buurt liggen ook : het congrescentrum en het Presidentieel paleis van Suriname (1730) (dit is een stenen gebouw met een houten bovenverdieping) en het Hooggerechtshof. Veel van deze overheidsgebouwen zijn gevestigd in grote , vaak houten, mooie witte panden. Ook ben ik bij FORT ZEELANDIA geweest daterend uit het begin van de 17de eeuw. Het is een voormalig Nederlands fort, aan de linker oever van de Suriname rivier. Sinds 1994 zit hier een museum in, maar daarvoor was het een gevangenis en een kazerne. Het fort kreeg veel bekendheid door de December moorden op 8 december 1982 toen vijftien politieke tegenstanders van Desi Bouterse in het fort gemarteld werden en vervolgens, op de ringmuur, aan de kant van de Suriname rivier, gefusilleerd werden.

De Suriname rivier is een brede rivier en 480 km lang . Hij ontspringt in het zuiden van Suriname en mondt uit in de Atlantische oceaan, 10 km van Paramaribo.

Ook bezoek ik de CENTRALE MARKT. Hier verkopen ze groenten, fruit, vlees, kruiden en vis. Ze verkopen ook witte bollen, wat pimba = kalebaskalk blijkt te zijn. Dit gebruiken sommige zwangere vrouwen om misselijkheid te voorkomen.. Doch op internet lees ik dat er erg veel gevaarlijke stoffen in zitten zoals metalen en dioxines, wat schadelijk kan zijn voor baby’s. In de omgeving van die Centrale markt lopen en liggen veel arme en onfrisse figuren. Ik voel me hier niet echt veilig.

Er is ook een Palmentuin , en daarnaast loopt een promenade met cabanas. Dit zijn huisjes waarin standhouders eten, drinken en ambachtelijke producten uit Suriname aanbieden. Maar het is daar zeldzaam rustig. Ik kom ook nog langs ZUS EN ZO. Dit is een Guesthouse en restaurant van dezelfde eigenaar als het Twenty4 hostel. Vandaar worden ook jungle tochten georganiseerd. Mevr. Heidi gaat voor mij kijken of ik me kan aansluiten bij een jungle tocht groep

In de buurt van het hostel ligt het Sint Vincentius ziekenhuis. Ik ben van plan om op een regenachtige dag een bezoek te brengen aan de fysiotherapie afdeling. Het blijft de hele middag en avond droog.

Het is eigenlijk een aparte ervaring om in Paramaribo te lopen. Je krijgt aan de ene kant het gevoel dat je in Nederland bent omdat er veel Nederlands wordt gesproken , maar er lopen zoveel donker gekleurde mensen dat je je toch niet in Nederland waant. Nederlands is de enige taal in Suriname , maar de meeste Surinamers spreken vaak ook sranantongo in minder formele situaties, vaak gemengd met Nederlands of een andere in Suriname gesproken taal. Sranantongo is de taal van de creolen, die afstammen van de Afrikaanse slaven

De oorspronkelijke inwoners van Suriname zijn de indianen, maar nu wonen er marrons, creolen, hindoestanen, Javanen e.a.

DONDERDAG 2 MAART, PARAMARIBO

Aangezien Mevr. Heidi van " Zus en Zo" nog niet heeft gereageerd, ga ik vanochtend weer bij haar langs om te informeren of er deze week nog tours worden georganiseerd waarmee ik mee kan. Een Braziliaanse jongen gaat met mij mee want hij ervaart ook veel problemen bij het boeken van een tocht. Daar blijkt dat er morgen een 2 daagse Galibi tour gaat, waar we allebei mee meekunnen.

Ik ga eerst goedkeuring vragen in mijn hostel Twenty 4, want er is mij belooft dat ik mijn kamer gratis kan annuleren wanneer ik mee zou kunnen met een tocht. En nu is het dan zover. Doch de manager Marlies van het hostel is niet telefonisch te bereiken en daarom stuur ik haar een WhatsApp-bericht. Vervolgens ga ik de tocht boeken en betalen. Zowel de Braziliaanse jongen en ik zijn dolgelukkig dat het nu eindelijk gelukt is. Mevr. Heidi zal mij een factuur sturen en een lijst met wat ik allemaal mee moet nemen.

Daarna loop ik door naar de haven om een boot te nemen naar PEPERPOT NATURE RESERVE. Maar de schipper vraagt 800 SRD. Dat vind ik veel te veel voor 1 pp en op dat moment zijn er geen andere mensen die dezelfde oversteek willen maken. Hij stelt voor om me over te zetten tot bij het VEERPLEIN voor 100 SRD en daar kan ik een taxi nemen voor 150 SRD. Dat doe ik niet en besluit lopend over de JULES WIJDENBOSCHBRUG te lopen ( = 2 km) . Er staat een file met auto's op de brug en velen kijken verbaast dat ik daar alleen loop of zeggen " niet springen". En daarna loop ik door naar PEPERPOT NATURE RESERVE. Het is warm en ik koop onderweg nog 1 flesje water. Daar kom ik tussen en 15.00 en 15.30 uur aan. De entree kost 250 SRD = ca €7. Gezien het feit dat ik daar maar 1 uur rond kan lopen, ga ik niet naar binnen en loop terug. Ik krijg last van mijn voetzolen doordat de voering in de witte schoenen wat kapot zijn gegaan. Maar om 18.10 uur kom ik aan bij mijn hostel. Manish zou om 18.00 uur bellen had hij gezegd, maar ik app hem terug dat hij over 30 min maar terug moet bellen, want ik wil eerst mijn was uitwassen (want dan kan het buiten nog een beetje drogen) en mijn eten klaar maken, want ik heb behoorlijk honger gekregen.

Daarna stuur ik Mevr. Heidi een herinnering appje aangezien ze voor de 2de keer haar belofte niet nakomt om mij een factuur en een lijst met benodigdheden toe te sturen Ze doet er wat moeilijk over maar na 3 pogingen lukt het alsnog. Inmiddels heb ik ook bericht gekregen van de hostel manager dat ik de overnachting van 3 op 4 maart in het hostel niet hoef te betalen.

VRIJDAG en ZATERDAG 3 en 4 MAART: 2 DAAGSE TOUR NAAR GALIBI:

Vrijdag 3 maart: 1ste dag van de Galibi tour:

Ik neem alleen mijn kleine rugzak mee, en de trolleytas en de grote rugzak kan ik opstallen in mijn hostel. Na het ontbijt lopen de Braziliaanse jongen en ik naar het Sidewalk café, waar het busje naar Galibi zal vertrekken. De groep bestaat uit 4 Hongaren die in Nederland / Amsterdam wonen, 1 Braziliaan, 5 Nederlanders (1 stel dat sinds kort in Paramaribo woont en vandaar online werkt, een jonge vrouw die ong. een half jaar in NICKERIE gewerkt heeft als arts en een gepensioneerde man en ik. De gids is een Nederlandse jongen van Hindoestaanse afkomst. Hij werkt 80% in Suriname maar zijn vrouw en kinderen wonen in Nederland . Hij blijft in z'n enthousiasme maar doorkletsen . We rijden met het minibusje naar ALBINA. Onderweg krijgen we een broodje en een rotirol met aardappel en kip. Onderweg stoppen we bij het MOLWANA MONUMENT met 38 zuilen die het aantal slachtoffers symboliseren van het dorp Molwana (want op 29 november 1986 vond tijdens de burgeroorlog in het Surinaamsedorp Moiwanaeen massamoord op 39 onschuldige burgers plaats). Rond 12.00 uur zijn we bij de haven in Albina. Daar kunnen we wat rond lopen en de bootjes bewonderen waarmee mensen overgezet worden naar CALIBI. Er zijn daar ook veel supermarkten gevestigd. Om 14.00 uur mogen ook wij in de boot stappen. Een Hongaars stel valt af en keert terug naar Paramaribo omdat de vrouw bang is op het water omdat ze niet kan zwemmen. Het is 2,5 uur varen . Eerst is het nog wel ontspannen met het zonnetje erbij, maar het gaat steeds harder waaien en regenen. Dan is het afzien, de poncho gaat aan, maar hij is duidelijk niet water dicht, dus mijn rok en onderbroek worden ook nat. Rond 16.30 uur komen we in Galibi aan. Om te voorkomen dat mijn schoenen en voeten nat worden mag ik bij het uitstappen van de boot op de rug zitten van de gids. Daar lopen we naar een Guesthouse, waar we met 2 personen een kamer krijgen. Ik slaap samen met Daily., de arts. Er hangt een muskietennet boven ons bed. Ik hang mijn natte poncho en kleding uit om te drogen en trek droge kleren aan. Dat voelt beter aan, want ondanks de warmte, krijg je het wel koud. Het gebouw is voorzien van 2 wc's en 2 douches. We kunnen limonade , koekjes , koffie en thee nemen. Om 17.00 uur gaan we met een lokale gids uit het dorp een rondwandeling maken door het plaatsje. Hij vertelt over de mango bomen en cashewnoten die hier groeien en de cassave dat hier gekweekt wordt en over de verschillende typen zeeschildpadden die hier leven nl. de groene soepschildpad, de warana en de leatherback (aitkanti). Ze kunnen 2 meter worden. GALIBI bestaat uit 2 dorpen Christiaankondre en Langamankondre gesticht door 2 broers. Het is het grootste inheemse (Indianen) dorp van de Caraïben. Er is een gemeenschappelijk dorpsplein en een school en een congreshal. Veel jongeren studeren in Paramaribo en keren niet meer terug naar Galibi. De mensen leven hier van toerisme en visserij. Op het strand liggen veel oude ijskasten die gebruikt werden om vis koel te houden. Om 19.00 uur krijgen we ons avondeten bereid door de broer van de gids. Het bestaat uit gebakken rijst, kip, komkommer en kool. Lekker klaar gemaakt. Om 21.00 uur stappen we op de boot en varen naar een strand waar schildpadden hun eieren leggen. Er staat dan minder wind en het is droog. Doordat nu geen bagage mee gaat , kan het zeil over ons heen getrokken worden waardoor we niet afkoelen en droog blijven. We hebben daar 3 grote groene schilpadden gezien in 3 verschillende fasen:

1. Een schildpad die bezig was met het leggen van eieren. Kunnen er 100 zijn.
2. Een schildpad die bezig was om zijn gelegde eieren in te graven / te bedekken met zand
3. Een schildpad, die na het leggen van de eieren, terug loopt naar de zee.

Een schildpad kan 200 jaar worden. Legt 1 x per jaar , van febr./ mrt. tot mei, eieren en graaft die in in het zand, verdwijnt dan weer in de zee en na 2 maanden komen de eieren uit. Er gaan ook veel eieren verloren doordat stropers ze wegpikken of jaguars ze dood bijten. Ik heb mooie foto's en video's gemaakt. Daarna varen we terug met de boot naar ons Guesthouse . Tijdens het lopen heb ik erg veel last van mijn blaren onder de bal van mijn voeten. Om 23.30 uur lig ik in mijn bed onder de klamboe. Het was een mooi slot met de schildpadden.

ZATERDAG 4 MAART: 2de dag van de GALIBI TOUR;

Vier mensen staan extra vroeg op om aan het strand de zonsopgang te bekijken en te zwemmen, maar daar hoor ik niet bij. Om 8.00 uur gaan we ontbijten: cassave broodjes gemaakt in Galibi met als beleg; worstjes, kaas, gekookt ei, jam, pindakaas en chocolade pasta. Daarna gaan we naar het souvenirs winkeltje waar zelfgemaakte, armbandjes, kettingen en kommetjes van kalebas te koop zijn. Ik koop niets want anders moet ik het meesjouwen op mijn reis. Daarna stappen we weer aan boord van een korjaal en varen in 1,5 uur tijd over de Marowijne rivier naar Frans Guyana, naar de plaats ST. LAURENT DU MARONI. Frans Guyana is nog steeds een kolonie van Frankrijk, dus een stukje Europa. Maar bij Saint Laurent is geen grenscontrole, deze schijnt verder het land Guyana in te liggen. Het ziet er schoner en verzorgder uit dan Suriname, dat zo graag onafhankelijk wilde zijn van Nederland. Veel Surinaamse vrouwen bevallen in Frans Guyana zodat de baby de Franse Nationaliteit krijgt (of in Nederland want dan krijgen ze de Nederlandse nationaliteit). We bezoeken daar de zaterdag markt waar je moet betalen in euro's. De groenten en fruit zijn hier erg duur: 1 kg sinaasappels €5, 1 kg bananen €2, 1 kg rambutan €4-/5 ( lycees) 1 kg parepous €3 ( geel/ oranje bolletjes). Daarna bezoeken we nog de gevangenis "Le camp de la transportation". Frankrijk heeft van 1852 tot 1946, 70.000 landgenoten naar deze gevangenis gestuurd, waar deze mensen werden blootgesteld aan afschuwelijke wreedheden . En wie zijn straf had uitgezeten moest in Guyana blijven , want geld voor de terugtocht had men niet. De film " papillon" speelt zich o.a. af in deze gevangenis. Daarna varen we terug naar ALBINA, waar we met een minibus weer terugrijden naar Paramaribo. Ieder krijgt een lunchpakketje , bestaande uit pasta, snijbonen en kip, wat we al rijdend kunnen opeten. Rond 16.30 uur komen we aan in Paramaribo en worden weer afgezet bij het Sidewalk café en lopen gezamenlijk terug naar het Guesthouse. Ik heb bij het lopen nog veel last van mijn blaren. De arts prikt ze door, waarbij er veel vocht uitkomt. Daarna gaan we met z'n allen in een restaurant in de buurt pizza eten. Op mijn creditcard rekening zag ik staan dat Uber onterecht een bedrag in rekening had gebracht voor het annuleren van de 1ste rit-aanvraag in Panama Stad. Ik stuur ze hierover een bericht.

ZONDAG 5 MAART: PARAMARIBO

Ik heb bericht gekregen van Uber taxi dat ik die €6,50 annuleringskosten niet hoef te betalen en dat ze dit bedrag zullen terugstorten. Dat is netjes !!

Na het ontbijt ga ik naar de Petrus en Paulus kerk. De mis begint om 10.00 uur. Voor die tijd worden de gezangen geoefend en krijgen we allemaal een tekst en gezangen boek. Ook nu gaat alles in het Nederlands. Ik kan maar 15 min. blijven want om 10.30 uur begint de rondleiding in Fort Zeelandia, waar ik graag bij wil zijn.

Enkele fragmenten uit deze rondleiding die verzorgd wordt door MEVR. Hilde NEUS-VAN DER PUTTEN , van beroep historisch letterkundige, die al 30 jaar in Suriname woont, en getrouwd is met een neger. Zij publiceert vnl. over historische onderwerpen uit de slavernij-periode en dan in het bijzonder over vrouwen. Zij heeft o.a. de volgende boeken geschreven:

• Het leven van een blanke officier.
• Portret van een slavenmeesteres: Susanna du Plessis (1739-1795).Zij is een beruchte en wrede blanke plantagehoudster uit de 18de eeuw, die veel slaven op gruwelijke wijze mishandelde en soms zelfs vermoord zou hebben

Mevr. Neus vertelt niet zoveel over de ruimtes van het Fort , maar meer over het ontstaan en de veroveringen door de Nederlanders en Engelsen. De handelslui op zee zochten land wat niet zo gauw onderwater zou staan als het regent. En daaraan voldeed Suriname want er zitten schelpen in de ondergrond waardoor er een betere water afvoer is. Ook de muren van het fort bestaat uit schelpen.

Ook begrijpt ze niets van de discussie die er tegenwoordig wordt gevoerd over de woorden : negers, bosnegers, slaven, tot slaaf gemaakt en zwarten. Want dat is een stuk geschiedenis, zegt ze, en zo werden ze toen genoemd. En als je die woorden gaat verbieden/ niet meer mag gebruiken, dan gaat een stuk geschiedenis verloren, volgens haar.

In Suriname geldt niet " tot slaaf gemaakt " vgl. haar, want Suriname bestaat overwegend uit bush bush, en als het ze niet zou bevallen, dan konden ze gemakkelijk vluchten in de bush bush, doch dat gaat niet op voor een eiland bv Aruba, want daar kan men geen kant op. Volgens haar is er veel verdiend aan de slavenhandel , zowel door de blanken als de zwarten. Zo is er geld gebracht van de slavenhandel naar het witte kasteeltje Blankenberg, van de zusters van het kindje Jezus in Honthem bij Cadier en Keer

Er bestaan 5 Maron groepen o.a. de Samaroekanen, zij hebben een Joodse invloed.

96% van de Surinamers spreken Sranantongo's , dit is een overkoepelende creoolse taal. Dus er zijn meer Surinamers die Sranantongo's spreken dan Nederlands.

Fred Derby was een Surinaamse politicus en vakbondsleider. Hij was de enige overlevende van de Decembermoorden in Fort Zeelandia. Gerrit Schouten (1779-1839) is de 1ste Surinaamse Creoolse kunstenaar. Hij heeft prachtige tekeningen gemaakt van papier marche. Er hangen er drie in het Fort-museum, geschonken door minister Balkenende, 20 jr. geleden : Een ervan toont de Marron dans.

Er zijn verschillende branden geweest in Paramaribo: een in 1821 en een in 1832 waar 50 huizen zijn verbrand.

Om 13.30 uur is de rondleiding afgelopen. Daarna ga ik op een bankje zitten aan de waterkant. Doordat ik nog steeds last van mijn voeten heb, blijft mijn loopafstand beperkt. Al heb ik wel gemerkt dat ik beter kan lopen met mijn bergschoenen aan (maar die zijn een beetje warm bij deze hoge temperaturen)

MAANDAG 6 MAART; PARAMARIBO

Vandaag wil ik gaan fietsen naar Nieuw Amsterdam en naar de plantages, aan de overkant van de Suriname rivier.

En wil een fiets gaan huren bij " Zus en Zo", maar ze hebben geen gewone fietsen meer, wel e-bikes. Dan loop ik naar CARDY BIKE RENTAL die ook fietsen verhuren. Maar onderweg krijg ik al een paar regen buien en ik besluit daar alleen maar te gaan informeren , maar vandaag geen fiets te huren ( mogelijk morgen) want ik verwacht nog meer regen. Die mevrouw zegt dat ik morgen (dinsdag 7 maart) niet moet gaan fietsen want de meeste boten varen niet omdat het Happy holi / HoliPhagwa is en een vrije dag. En omdat het een Hindoestaans feest is en de meeste schippers Hindoestanen zijn en veel drinken vanavond, zullen ze zeker niet gaan varen en mij overzetten naar Nieuw Amsterdam. Dus de fietstocht moet ik nog even uitstellen.

Daarna loop ik door naar Jenny tours om te informeren of er deze week nog tours in de planning staan. Ze hebben 2 tours die allebei morgen beginnen nl de 3 daagse Raleigh tour en Volzberg en naar Fredberg. De 3dg Raleigh tour en Volzberg lijkt mij de moeite waard. Ik ga eerst terug naar mijn hostel om te kijken of ik mijn hostel boeking kan veranderen. Als ik binnen ben gaat het keihard regenen. Ik ben blij dat ik geen fiets heb kunnen huren. Gelukkig vormt de omboeking geen probleem: de nacht van 7 op 8 maart wordt kosteloos geannuleerd en voor de 2 extra geboekte nachten van 9 op 10 maart en van 10 op 11 maart heb ik een bed in een dorm/slaapzaal met airco gekozen ( idem de reeds geboekt 11 op 12 maart en 12 op 13 maart). Daarna maak ik de boeking van de tour definitief en maak het geld over. Ondertussen is het 14.00 uur en loop ik naar het SINT VINCENTIUS ZIEKENHUIS waar ik de FYSIO. AFD. wil bezoeken. Maar de fysiotherapeuten zijn helaas al eerder naar huis gegaan omdat het morgen een vrije dag " HoliPhagwa" is.

's Avonds loop ik nog naar het Onafhankelijks plein in de hoop dat daar een concert wordt gegeven voor het Holi feest , want daar hebben ze een podium opgebouwd. Maar daar is nog niets te doen. En niemand kan mij vertellen waar de traditionele verbrandingen van " de duivel / het slechte" plaats zullen vinden. Dus met onverrichte zaken loop ik weer terug naar het hostel, waar ik de spullen ga klaar leggen voor de 3 daagse tour.

VAN DINSDAG 7 MAART T/M 9 MAART: 3 DAAGSE TOUR NAAR RALEIGHVALLEN EN VOLTZBERG( Boven Suriname)

Dinsdag 7 maart: 1ste dag:

IK sta op tijd op zodat ik op mijn gemak de laatste spullen kan pakken voor mijn 3 daagse tour. Ik neem ook mijn paarse rugzak mee zodat ik daar mijn luchtmatrasje en slaapzak in kan doen. Ik heb ook nog genoeg tijd om te ontbijten en mijn koffer in de opslagplaats van het hostel te zetten. Rond 8.15 uur word ik opgehaald door een minibusje. Er zitten al twee Nederlandse mannen in nl. Marcel en Peter van rond de 60 jaar. Omdat Marcel geboren is in Suriname en daar gewoond heeft tot zijn 11de jaar vond hij het weer leuk om terug te gaan met zijn vriend. Er gaan ook 3 erg donkere Creolen mee van 24-27 jaar: als chauffeur, en als kok " en als gids ". Zij spreken gebrekkig Nederlands met ons , maar onderling spreken ze hun eigen taal , het Sranantongo's

Het is een lange auto rit van ruim 6 uur, waar de chauffeur een boete krijgt van een politie agent van 150 SRC omdat hij 9 km te hard reed. We rijden eerst via de mooie verharde weg , de Indira Gandhiweg en de Kennedy weg via Lelydorp en Onverwacht naar Zanderij (45 km ) waar de jongens nog inkopen gaan doen voor onze maaltijden aldaar. Door de Ned. mannen wordt ook het nodige bier en rum ingeslagen. Er ligt langs de verharde weg wit Savanne zand ( vroeger was dit ondergelopen gebied). We zien onderweg ook nog een monument staan ter nagedachtenis van de mannen / voetballers die verongelukt zijn op 7 juni 1985. Daarna (in de buurt van Matta Vlinder) wordt het een onverharde weg met heel veel kuilen die vaak nog gevuld zijn met water. Deze kuilen worden m.n. gemaakt doordat hier veel vrachtwagens rijden die hard houten boomstammen vervoeren die gekapt zijn in de jungle. Zij laten diepe sporen achter en kuilen die bij regen zich vullen met water. Omdat onze chauffeur probeert alle kuilen te opzeilen , rijdt hij vaak zigzaggend over deze zandweg en vaak niet harder dan 20-30 km per uur. We steken via een houten bruggetje de Saramacca rivier over, en andere kreken. We passeren de Goliart boerderij waar een Nederlander, citrusvruchten kweekt. De weg en de berm zijn helemaal oranje gekleurd van de bauxiet die hier in de grond zit. We passeren ook een oude stoomtrein uit de oude tijd, toen hier nog een trein reed en zien 2 dorpjes met Marron bewoners . De chauffeur probeert nog de defecte airconditioner van het busje te repareren, maar dat lukt niet. Rond 15.30 uur ( na 126 km) zijn we in WITAGRON, dit is een klein dorpje met armoedige hutjes en mensen, waar de gids van oorsprong vandaan komt. Er lopen veel kleine kinderen rond, en oma rasp kokos om er kokosolie van te maken. We krijgen daar als lunch een roti gevuld met kip en aardappel. Ik maak wat foto's van de kinderen , maar oma wil niet op de foto. Daar stappen we op een korjaal (open boot van een uitgeholde boomstam) en varen 3 uur stroomopwaarts op de Boven Coppename rivier richting de Raleighvallen , naar ons kamp / resort op het Fungu eiland (dit eiland deelt de rivier in tweeën).Het is een rustgevende, maar lange tocht op een hard hout bankje. De bootman gaat laverend over het water om zo de ondiepe plekken en zandbanken te ontwijken. We zien mooi groene jungle aan weerszijden van het water en een paar aapjes hoog in de bomen en grote zwarte vogels. Tegen 19.00 uur komen we aan bij het resort op Fungu eiland. Er staan verschillende gebouwen. De twee mannen hebben een kamer gehuurd en voor mij wordt op een zolder een hangmat opgehangen. Ik leg mijn eigen matje en slaapzak ernaast op de grond waar ik evt. ook kan slapen. Hier heb ik een schitterend uitzicht op het water, de rotsen en de bootjes. Ik lig daar in mijn eentje, er zijn geen andere gasten. Omdat er geen internet en telefoon verbinding is, was de beheerder van het kamp niet op de hoogte van onze komst en moest de kamer nog schoon gemaakt worden. Er staat ook nog een gebouw met stapelbedjes, maar dat is afgekeurd en daar mag alleen het personeel slapen. En een gebouw met wc's en douches waarvan geen van de deuren dicht kan. Als ik me wil douchen is er nog geen water, maar dat komt er wel . Er is alleen elektriciteit en licht van 19.00 uur tot 12.00 uur ' s nachts. We eten nasi met kousenband en gebraden kip. Om 22.00 uur ga ik me douchen en daarna slapen. Ik kruip toch maar in mijn eigen vertrouwde slaapzak. Je hoort het kolkende water en het geluid van de brulapen en kikkers. Heel bijzonder!

Woensdag 8 maart: 2de dag;

Om 7.00 uur gaan we ontbijten. Er is bruin brood, gebakken ei, kaas pindakaas, chocolade pasta, schijfjes tomaat en komkommer. We moeten zelf ook een lunchpakketje maken en meenemen. Tevens krijgen we een appeltje en een paar pakjes koekjes mee. Er wordt ons geadviseerd om 3 liter water mee te nemen, een lange broek en een blouse met lange mouwen te dragen voor de muggen, steekvliegen en de zon. Ik ben wat eigenwijs en neem maar 1,5 liter water mee en stroop mijn afritsbroek op en doe een mouwloos t shirt aan. Ik smeer wel DEET op armen en benen en gezicht en hals. Om 8.00 uur stappen we op de korjaal boot. Na 1,5 uur varen stappen we aan wal en start onze wandeltocht door het tropisch regenwoud. Het is erg vochtig, warm en benauwd. We lopen 6-7 uur over een kronkelend pad in een dicht begroeid gebied met prachtige bomen en planten. Regelmatig moeten we een kreek oversteken via een paar stenen of een paal. Het is dan soms balanceren op een evenwichtsbalk en zorgen dat je droog blijft ( gelukkig helpt de gids ons met een handje). Ook het stappen over of onder omgevallen boomstammen en rotsblokken vraagt wat souplesse. We zien wat apen hoog in de bomen ( doodshoofd aapjes, slinger apen ) en een kleine schildpad, kleine schorpioenen, speciale bosvruchten, paddenstoelen, we horen de " boswachter" = een bosvarken, en de " bosagent" = een vogel die waarschuwt. Na een aantal uren lopen, bereiken we een granieten rotsplateau midden in de jungle en uiteindelijk moeten we de steile granieten 245 m. hoge Voltzberg oplopen. Het kost Marcel heel veel moeite ( hij rookt en heeft een slechte conditie). Om 12.00 uur bereiken we de top. Hier eten we onze gesmeerde boterhammen op en genieten van het uitzicht. We kunnen op afstand de Van Stockumberg van 360 m. zien liggen. Daarna lopen we weer dezelfde route terug en gaan een verfrissende duik nemen bij de Anjoemara vallen ( kleinste waterval). Hier knap je wel van op ! Om 17.00 uur pikt de korjaal ons weer op en varen we terug naar ons kamp op het Fungu eiland. Er is inmiddels een nieuwe groep van 6 personen aangekomen . Daarom moeten we voor ons eten verkassen. Na een koude douche gaan we aan tafel waar de kok bami en gebakken rijst en gebraden kip, paksoi en pompoen heeft klaar gemaakt. Iedereen is moe en daarom gaan we om 21.00 uur al slapen. Ik kruip weer in mijn slaapzak.

Donderdag 9 maart: 3de dag:

Ook vandaag gaan we om 7.00 uur ontbijten en om 8.00 uur varen we 15 min. met de korjaal naar het jungle pad. Vervolgens maken we een wandeling van 1,5 uur door het tropisch regenwoud waarbij de gids ons uitleg geeft van datgene wat we onderweg tegen komen zoals:

• Diverse palmsoorten: kumbu palm en podocieria palm, waar chocomelk van wordt gemaakt
• De lopende palm. Wanneer deze palm te weinig licht krijgt, kan hij een of meerdere van z'n wortels van zich laten afvallen en een nieuwe laat groeien. Gemiddeld kan de palm hierdoor in 1 jaar ca. 1,5 m. lopen. Hiervan worden visfuiken gemaakt.
• Communicatie bomen of telefoonbomen. Dit zijn bomen met forse stammen waar tegen men , als je verdwaalt bent, in een bepaald ritme slaat. En met het daardoor ontstane geluid kan men horen waar de ander verblijft.
• Jodium boom of Betadine boom. Geschikt voor wonden.
• Boegroe-maka = een overlevingsvrucht
• Indiaanse pijpboom (ingipipa). Zij brengen vruchtjes voort die lijken op een pijpen kop. De indianen gebruiken ze om tabak mee te roken en de Saramaccanen gebruiken de schors als spalk bij een botbreuk.

Uiteindelijk komen we uit bij de Moedervallen. Dit is de grootste stroomversnelling (soela) in de Coppename rivier. Hier blijven we een half uur zitten en genieten van dit spektakel. Daarna varen we terug naar ons kamp om onze spullen op te halen voor onze terugtocht naar Paramaribo. Dan blijkt dat 4 leden van de gisteren gearriveerde groep van 6 man met ons terug willen varen naar WITAGRON omdat ze rugklachten hebben en de zware jungle tocht niet zien zitten. In 2 uur varen we, stroomafwaarts, met de korjaal naar WITAGRON. Daar krijgen we van 14.00 - 15.00 een lunch bestaande uit rijst, pompoen, aubergine en vis. Ook maak ik een aantal foto's van die schattige zwarte kindjes. Dan begint weer de lange terugweg over de onverharde weg met de vele kuilen. Het is weer afzien. Om 21.30 uur word ik afgezet bij mijn hostel. Ik ben helemaal gaar. Ik ga meteen naar mijn nieuwe dorm/slaapzaal. Als ik het licht aan doe, schieten ineens 2 mensen rechtop in bed, aangezien ze al liggen te slapen en door het licht wakker schrikken. Ik probeer zoveel mogelijk op de gang te doen om zo weinig mogelijk lawaai te maken. Daarna ga ik me nog even douchen en kruip dan stilletjes in mijn bed.

VRIJDAG 10 MAART : PARAMARIBO:

's Ochtends heb ik het rijk alleen in de " dorm" en kan ik mijn spullen en kleding die ik heb meegenomen naar de 3 daagse tour opruimen en in een emmer met sop zetten. Mijn slaapzak hang ik buiten want alles is klam en vochtig. Daarna ga ik buiten ontbijten en mijn achterstallige e-mails en kranten lezen. Ik heb ook nog niet veel zin om iets te ondernemen want ik ben toch wel een beetje moe. Gelukkig hoef en moet ik vandaag ook niets. Rond een uur of 12 spoel ik eerst mijn was uit en hang deze op de lijn buiten. Daarna loop ik naar de Heiligenweg waar het NVB gevestigd is, om te informeren hoe laat er bussen vertrekken vanuit Paramaribo naar de luchthaven Zanderij. De mevrouw aan het loket zegt alleen ' s ochtends om 8.00 uur en het kost 10SRD ($0,30). Dat is wel erg vroeg want dan ben ik maandag al om 10.00 uur op de luchthaven terwijl ik pas om 14.00 uur kan inchecken. Doch voor een taxi ben ik $30 kwijt.

Daarna loop ik naar de Centrale markt, maar die is dagelijks al om 14.30 uur dicht. Alleen de winkels en supermarkten die gerund worden door Chinezen zijn tot 's avonds laat en in het weekend open.

Verder bezoek ik op de Heiligenweg een aantal goud en zilver winkels gerund door Chinezen om te kijken naar een zilveren mattenklopper ring , (voor de verloren geluksring) die ik van Gerry had gekregen. Maar ik kan nog niet slagen!

Daarna ga ik aan de waterkant in de buurt van het Fort op een bankje in de zon en aan het water zitten lezen en schrijf mijn belevenissen van de 3 daagse jungle tocht op in Evernote. Toevallig zie ik daar ook nog Marcel en Peter die zich hebben laten masseren en de mooie witte huizen aan het bewonderen zijn rond het Fort.' s Avonds zit ik nog lang buiten.

ZATERDAG 11 MAART: PARAMARIBO.

Om 7.00 uur sta ik op. Mijn kamergenoot ligt licht te snurken. Ik neem mijn kleren en toiletspullen mee naar de gang en kleed me daar aan. Daarna ga ik buiten ontbijten. Ik lees mijn e-mails en de krant. Daarin lees ik dat ik een andere gids krijg voor de Pikey Peak trekking in Nepal.

Vervolgens ga ik naar LEONSBERG waar de boot vertrekt naar NIEUW AMSTERDAM., waar ik het fort Nieuw Amsterdam wil bezoeken. Ik ga niet met de fiets , maar lopend. Ik loop er 2 uur en 15 min. over. Op sommige stukken is het best druk met verkeer. Er zijn hier ook enorm veel Chinese supermarkten gevestigd. Als ik rond 11.30 uur gearriveerd ben en met de boot de Suriname rivier wil oversteken naar NIEUW AMSTERDAM ben ik de enigste gast en daarom kost me die oversteek 300 SRD = ca. $10. Dus voor heen en terug ben ik dan ca $20 kwijt, en dat heb ik er niet voor over. Ik ben toen op de vlonder kan zitten en mijn verslag gaan maken en genoten van het uitzicht. Dat was ook lekker. Rond 13.30 uur loop ik dezelfde route terug. Een taxi stopt en is verbaast dat ik helemaal terug ga lopen naar " de stad". Hij zou het niet kunnen zegt hij. Het is jammer dat er geen stoepen zijn, want daardoor moet ik op de weg of in de berm lopen. In totaal heb ik vandaag weer 25 km gelopen.

ZONDAG 12 MAART: PARAMARIBO

Na mijn ontbijt ga ik om 10.00 uur naar de kerkdienst in de Petrus en Pauluskerk. Deze duurt 2 uur. Een mevrouw achter mij zegt dat het niet toestaan is om met blote schouders te communie te gaan, dus sla ik mijn vest over mijn schouders. Terug in het hostel ga ik online inchecken voor de KLM vlucht naar Amsterdam . Daarna maak ik mijn koffer en rugzak en vliegpapieren klaar voor morgen. Ik vind het moeilijk om te kiezen welke kleren ik morgen aan moet doen , gezien de verschillende temperaturen hier en in Nederland en in Nepal. Daarna maak ik aan de waterkant mijn verslag af zodat ik dat vanavond of morgenochtend nog op mijn website kan zetten ( helaas lag het internet eruit: balen!)

' s Avonds kan ik ook al online inchecken voor de vlucht met Emiraten van Amsterdam-Dubai-Kathmandu. Het voelt allemaal heel onwezenlijk om afscheid te moeten nemen van Midden en Zuid Amerika en dan via Nederland naar een ander werelddeel te vliegen nl Azië ( Nepal).

Dit waren weer mijn belevenissen in Suriname. Ik heb ervan genoten.

Mijn volgende en laatste verslag zal uit Nepal komen, waar ik al weer 3 jaar niet meer ben geweest.

Groetjes van Francine